ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN © 2005 GJ RITMEESTER

Degenen die het nu voor het zeggen hebben mogen nog zo zeker lijken, ervan overtuigd dat het ook zonder poten kan, helemaal gerust op de goede afloop zijn zij toch ook weer niet. Daarvoor is de verdeeldheid te groot, spreken met net iets te veel monden. Wanhoop klinkt zelfs door. Wordt weer iemand zijn plaats gewezen. En net te vaak weten zij het even niet meer. Maar zij zijn voor geen gat gevangen. Een moord, twee moorden in twee jaar? Ach, blijven zij herhalen: “Honderdvijftig jaar oud is hier de democratie. Zoveel crises zijn doorstaan. Een schoolstrijd is geweest, de socialistenleider Troelstra riep de revolutie uit, de Tweede Wereldoorlog, Indië ging verloren, Molukkers hebben in de jaren 1970 treinen gekaapt, een school gegijzeld. Mensen zijn doodgeschoten. De democratie hield kranig staande. Zij werd er misschien wel sterker door”.

De democratie. Wordt zij niet vergeleken met een huis? Hoge kosten zijn gemaakt om haar, steeds opnieuw, aan te passen aan de tijd. Op een cent werd nooit gekeken. Nog niet zo lang geleden is een nieuwe Tweede Kamer neergezet. Maar helaas, aan het metselwerk durfden de opdrachtgevers echter niet te komen. Dus is het bouwwerk in groot gevaar. Sterker nog, het is nu eenmaal niet anders, het politieke bestel is dood, moet vervangen worden. De poten weg. Als door een wonder houdt het draagvlak, de democratie, stand. De politici grijpen alles aan, om het vege lijf te redden. Een vijand, liefst van buiten, komt van pas. Dit keer is dat de radicale islam. Toegegeven, de radicale islam een probleem, moet niet worden onderschat. Maar in hun hart weten dezelfde politici heel goed dat niet de islam maar het achterstallige onderhoud de werkelijke oorzaak is.

Vervolg,

We doen helemaal mee

Natuurlijk, vergelijkingen mag je niet zomaar trekken. In de tussentijd was ook wel het nodige veranderd. Is er nog wel een Volk van Nederland? Toen had de Prins van Oranje nog macht. Edelen beheerden het land. We waren wel bijzonder, met onze regenten die de steden bestuurden. We bewogen te voet, met paard en wagen. Zeilboten heersten over de zeeën. Kanonnen en ommuurde steden.

Fortuyns volk van Nederland is een heel ander dan dat van Van der Capellen. Is er nog wel een volk? Maar niettemin, hij zag de parallellen: De regenten die het volk negeerden, de politieke frustraties. De roep om verandering. Toen kwam de moord. Dus namen onze regenten weer plaats, zitten nog op hun stoelen. Maar, zijn de poten van diezelfde stoelen niet weggezaagd?