Ik
ben gevallen voor de toon van de teksten , maar zeker ook voor de band die
hem begeleidt. Die brengt in klankkleur de jaren vijftig terug maar klinkt
tegelijkertijd wonderwel eigentijds. Een piano, een contrabas, gitaren,
trom-petten, saxofoons in alle soorten en maten, een klarinet, die
instrumenten lijken de stem van Cicero in te spinnen. Muzikaal is het een
groot feest. Soms uitbundig, dan weer ingetogen.
DROMER
En
dan de teksten. Die zijn een tikje ironisch, lichtelijk bohémien en vooral
geestig. In het openingsnummer Zie
Die Schuh Aus toont de zanger zich een dromer, een dichter, een jager,
een Don Juan, een denker. Als hij bij zijn vrouw thuiskomt blijft van de
hemelbestormer die hij voorwendt te zijn weinig over. Zij roept: doe je
schoenen uit/zet de vuilnisbakken buiten /pas op de kinderen/ruim eens
op/ga alsjeblieft niet meer uit/niet weer tot één uur ’s nachts!
Cicero,
die liedjes zingt van het duo Matthias Hass en Frank Ramond, voelt zich erg
thuis in de mannenrol die voor hem bedacht is. In Kein Mann Für Eine Frau vertelt hij dat hij geen man is voor
alledaags grijs, ook niet ie-mand voor één vrouw. In een ander lied geeft
hij toe dat mannen en vrouw-en compromissen moeten sluiten om samen te
kunnen leven. En hij kent na-tuurlijk ook liefdesverdriet. In misschien wel
het mooiste liedje van het al-bum Ich
Atme Ein,wacht hij wanhopig op het moment dat zijn geliefde weer
terugkeert. Nu stelt het leven niets meer voor: Ik adem in /ik adem
uit/ik zet
