meer
dan zestig jaar, doorbreekt diezelfde Grass het zwijgen en erkent toe te
zijn getreden tot de Waffen SS. Het is een schok waarvan niet alleen de
Duitsers nog bekomen moeten.
HOLBROOKE
“Zie
je wel, zo ging het vroeger ook”. Steeds weer wordt het verleden erbij
gehaald om een standpunt op te tuigen. Richard Holbrooke, de Amerikaanse
topdiplomaat onder president Clinton, haalde ermee het nieuws. De oorlog in
Libanon, Irak, Afghanistan, de strijd tegen het terrorisme. Hij ziet er de reeks van gebeurtenissen in terug,
voorafgaande aan de Eerste Wereldoorlog, toen de grote politiek zo
ontzettend faalde. Volgens hem beleven we de grootste crisis sinds Cuba
1962 toen de wereld op de rand van een kernoorlog stond. “Opnieuw kan het
misgaan”, waarschuwt hij. Maar Holbrooke heeft zijn les geleerd. “Amerika
kan een samenhangende strategie ontwikkelen, moet aan tafel gaan zitten met
Syrië en Iran en zo alsnog de catastrofe voorkomen”.
Vergelijkingen
kunnen heel verhelderend werken. Vermoedelijk ziet een expert als Holbrooke
meer dan een minder ingevoerde sterveling. Het probleem is echter:
vergelijkingen met behulp van de geschiedenis gaan nooit op. De
geschiedenis moge zich vele malen herhalen, het gaat altijd net dat tikje
anders. Alleen daarom al zijn oplossingen die daaruit resulteren van
betrekkelijke waarde. Niettemin heeft Holbrooke een punt. Er zijn redenen
te over om bang te zijn. Denk maar aan de terroristen die bereid zijn
iedereen en alles op te blazen. De besluiteloosheid van de Europese Unie. Israël en Palestina. De Ameri-
