Dus hebben de Democraten nu een meerderheid in de Senaat, en in het Huis van Afgevaardigden. De Republikeinen verslagen. Minister Rumsfeld van defensie werd ontslagen.

DOELWIT

De Irak Studiegroep, bestaande uit Republikeinen en Democraten trachtte uitkomst brengen. Oud-minister en huisvriend van de Bushes, James Baker, zette zich er hoogstpersoonlijk voor in. Het Amerikaanse leger zou zich vanaf 2008 terugtrekken. De regering moest proberen Iran en Syrië bij het vredesproces te betrekken.

De president kondigde daarop ‘A Way Forward’ af, benoemde stadsguerril-la-expert, generaal Petraeus tot bevelhebber van de Amerikaanse strijdkrach-ten in Irak. Nog eens 22.000 soldaten gaan naar Irak. De Irakezen moeten de zaak in eigen hand nemen. “We zullen, we moeten winnen, want het gaat om een allesbeslissende ideologische strijd tussen vrijheid en extremisme”, aldus een Bush, niet zo zelfverzekerd als anders.

Een orkaan, anders, maar erger nog dan Katrina lijkt inmiddels opgestoken voor de president. Want ditmaal heeft hij hem als doelwit. Senatoren, Democraten en Republikeinen, hekelen Bush’ nieuwe Irakplan. De een wil weg uit Irak. De ander, zoals McCain die zelf president wil worden, wil juist meer soldaten. Partijgenoot, senator Chuck Hagel noemde het plan de gevaarlijkste blunder sinds de oorlog in Vietnam. Commentatoren zijn fel als nooit tevoren. “Stop that man. Stop that man”, schrijft Frank Rich in de New York Times. Intussen is Saddam Hoessein opgehangen.

Maar kan de president eigenlijk anders? Hijzelf verwijt de critici onverantwoor-delijkheid omdat zij geen alternatief hebben. Vreemd. Want ligt daar niet het voorstel van de Irak Studie Groep van Republikeinen en Democraten? Wat heet. De nieuwe minister van defensie Robert Gates was lid van de groep. Misschien heeft de president wel meer van de ideeën overgenomen dan op het eerste ge-zicht lijkt. Immers, ook de studiegroep voorziet in een tijdelijke versterking van de strijdkrachten. Bovendien, Amerika kan niet zomaar weg uit Irak. Praten met Iran en Syrië moet wel kunnen. Voor Irak, Amerika, de regio, de wereld zijn de belangen te groot om de sji’ietische en soennietische strijders vrij spel te geven. Het land in drieën delen? Nee. De Koerden, sji’ieten en soennieten hun deel geven? Taboe. Immers, dan moet Amerika de wereld inschakelen om te voorko-men dat Iran en Syrië zich als winnaars profileren, dat het Midden-Oosten echt in brand zal raken.

EXTRA TRAAN

Intussen kan president George W. Bush slechts hopen dat generaal Petraeus slaagt met zijn inktvlekstrategie, minister Condoleezza Rice erop uit sturen om de Israëli’s en de Palestijnen te bewerken, praten met de Democraten om tenminste iets van zijn presidentschap te redden. En misschien, bij het slapen gaan, toch nog eens denken aan korporaal Jason Dunham. De jonge marinier die op 22 april 2004 de dood vond, toen, hij in gevecht met een Irakees zijn helm en lichaam over een ontpende granaat gooide. Zo zijn kameraden reddend. Jason Dunham is wel een extra traan waard.

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN COPYRIGHT 2005 GJ RITMEESTER