De muziek uit Engeland en ook de Verenigde Staten is nauwelijks nog ver-nieuwend. Het is vaak meer van hetzelfde. Bovendien is de houdbaarheid zo beperkt dat talent nauwelijks nog tijd heeft om te rijpen. Voordat het eerste lied goed en wel is uitgeklonken, is de ster alweer dalende.

MARKT

Omdat onze focus vooral transatlantisch is gericht, reageert de markt als zodanig. We worden overvoerd met songs vanuit de Angelsaksische gebie-den, en niet alleen via de traditionele kanalen als de muziekwinkels, maar zeker ook via het internet. Downloaden van muziek maakt het ons makke-lijk snel kennis te maken met de allernieuwste trends.

Maar juist omdat we onze blik zo eenzijdig richten op Engeland en de Vere-nigde Staten krijgt de muziek uit andere landen nauwelijks aandacht. En dan heb ik het nog niet eens over de muziek die in Afrika wordt gemaakt, nee, veel dichter bij…noemt u mij nog eens een cd die in Frankrijk is uitgeko-men? Een album van nu? Nee…, u weet het niet, geen wonder ook, want we hebben er geen oor meer voor.

In de jaren zestig en zeventig maakten Franstalige artiesten nog furore in Nederland. Ik noem een man als Julien Clerc. Maar wist u dat Michel Sar-dou , de man van Une Fille Aux Yeux Clairs uit 1973, een nieuwe cd heeft gemaakt, of had u vernomen dat Michel Fugain, toch ook niet de eerste de

beste, zopas de cd Bravo et Merci heeft uitgebracht? U weet het niet, net zo min als u weet wie Ridan is, of Christophe Maé. We draaien de platen niet. En dat is zo onterecht! Neem Céline Dion op haar nieuwste album D’ Elles. Zo leidt ze één van de chansons op de cd in, met het voorlezen van een brief, geschreven door George Sand (Frans schrijfster in de 19e eeuw) gericht aan Alfred de Mus-set (Frans schrijver, geliefde van Sand). Zoals Céline Dion dat doet…de harts-tocht die hoort bij de relatie tussen Sand en De Musset…… dat moment alleen al, doet je steeds opnieuw naar het album verlangen.

Dat was Frankrijk. Dan Italië. Kent u Tiziano Ferro, of Biagio Antonacci of Gianni Nannini? Af en toe druppelt er een plaatje uit op een Nederlandse draaitafel. Of Alejandro Sanz uit Spanje, Herbert Grönemeijer, Roger Cicero uit Duitsland? Stuk voor stuk artiesten die voortreffelijke muziek maken.

WINDSTREKEN

Cultuur, muziek uit andere landen, geeft de mogelijkheid onze horizon te verbre-den. We hebben twee jaar nee gezegd tegen een Europese grondwet, uit een soort angst voor een grote ondoorzichtige staatsvorm. Ik heb juist vòòr gestemd om-dat mij het verstandiger lijkt dat je de ramen en deuren van je land wijd open zet. Laat de cultuur uit andere windstreken maar naar binnen waaien. Dat maakt je sterker. Het vult je cultuur aan. En juist die wens om dat te doen.., zou die geen deel moeten uitmaken van onze identiteit?

FRITS SPITS

.

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN COPYRIGHT 2005 GJ RITMEESTER