Immers, zoveel is zeker, het soort rust dat hij geniet, kan niet anders dan een verraderlijke zijn. Rust op het podium van de wereldpolitiek is een paradox in terminis, is schijn, een illusie, kan domweg niet. Misschien zou je kunnen spreken van een tussenfase hoewel ook dat bedriegt, al is het maar omdat de mensheid er zeker van kan zijn dat de concurrentie, China, Rusland, Iran en wie weet welke mogendheden nog meer, klaarwakker is, wachtend op de kansen die zeker komen zullen. En neem de dag van vandaag: Aanslagen in Egypte, chaos in Togo, regeringscrisis in Ecuador, genocide in Darfur. Ach, het zijn de gewone dingen. De wereld draait door. Een aanslag, een staatsgreep, een revolutie is zomaar gebeurd. Alleen daarom al, kan Bush’ gewoonte om rond een uur of negen onder zeil te gaan, nooit meer dan een hazenslaapje zijn. Amerika, noch de wereld kan zich een wereldleider veroorloven die er het gemak van neemt, al is het maar omdat het zo volstrekt onvoorspelbaar is hoe iemand reageert die plotseling wakker schrikt.

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN © 2005 GJ RITMEESTER