wordt geacht. Want wat je ook leest, wie je ook hoort, het heeft er toch veel weg van, dat, vice-president Cheney en Rumsfeld de mannen waren die de oorlog tegen het terrorisme hebben vormgegeven.

TIJDPERK

Cheney en Rumsfeld. Beiden gaan door als sterke, onbuigzame mannen. Maar sterk of niet, het tijdperk Cheney/Rumsfeld is voorbij. De 43^e president van de Verenigde Staten is volgens Maureen Dowd van de New York Times onder de hoede genomen van nr. 41, vader, George H. Bush. Dat zou betekenen dat de neoconservatieve koers plaats moet maken voor een meer gematigde. De benoeming van Robert Gates als opvolger van Rumsfeld duidt daar ook op. Gates behoorde in de jaren 90 tot de staf van vader Bush. Ook heeft hij zich kritisch uitgelaten over de inval in Irak. Bovendien maakt hij deel uit van de Republikeins-Democratische studie-groep Irak die onder leiding staat van voormalig minister van buitenlandse zaken, Baker, de vertrouwensman van de oude Bush.

Dowd mag wat badinerend doen, de machtigste man van Amerika is nog al-tijd de president. Zonder goedkeuring van hem, kunnen ook Cheney en Rumsfeld niets. President Bush kan er dus voor kiezen Cheney ten koste van alles te handhaven. Wie weet, kiest hij daar ook voor. Zou hij met Che-ney ook niet zichzelf afvallen? In ‘State of Denial’ beschrijft Bob Wood-ward, de onthuller van het Watergateschandaal, de verwarring en conflic- ten over de wijze van oorlogvoering. Maar verwarring was er nooit over het

gestelde doel. Het moest een overwinning van Amerika zijn. In Irak zou een democratie komen. Geduld. Tegenslagen horen erbij. Van een voortijdige terugtrekking kan geen sprake zijn. Praten met Iran? Werkt dat land niet aan de kernbom? Behoort het niet tot de As van het Kwaad? Geduld! Met de oorlog in Irak komt het goed!

Maar geduld is een betrekkelijk begrip in de politiek. Hoeveel geduld moet je hebben, zeggen de burgers die het geweld in Irak met de dag zien toenemen, die zich realiseren dat democratie geen vrijbrief is voor vrede.

BAKER

Een voortijdige terugtrekking van de Amerikaanse troepen uit Irak, stellen Democraten al voor. Vice-president Cheney begrijpt: Dat valt voor een havik als hij niet te verkopen. De studiegroep Irak zal alles doen om het prestige van de president overeind te houden. Praten met Iran en Syrië wordt volgens de berichten overwogen. Baker zou al gesproken hebben met de Iraanse ambassadeur bij de Verenigde Naties. Anderen denken aan een vredesconferentie. Helaas, voor Cheney. President Bush mag dan zo ruiterlijk zijn om een groot deel van de verantwoordelijkheid op zich te nemen. Ook hij weet dat het nieuwe Congres het fijne wil weten van de omstreden besluitvorming, naar de inval in Irak toe. Hoe zit dat nu precies met met de massavernietigingswapens waarover Saddam Hoessein beschikte?

Maar toch. Cheney laten vallen. Wie houdt dan de zaken bij elkaar? Wie zet dan de Congresleden onder druk? Rumsfeld weg! Cheney! Wie zullen volgen?

ALLE RECHTEN VOORBEHOUDEN COPYRIGHT 2005 GJ RITMEESTER