Aan liegen doen politici niet

Nogal wat politici doen alles om aan de macht te blijven. Haar te behouden om nooit meer af te staan. Ze leggen hinderlagen, smeden monsterverboden, volgen concurrenten ook dààr, waar het niet mag, storten hun land in een oorlog, spiegelen de kiezers sprookjes voor en liegen… Nee, aan liegen doen politici niet. Liegen is streng verboden. Wie liegt, schendt de erecode.  Toch wordt er vaak genoeg  gelogen. De leugen is namelijk te verleidelijk.

Dit geldt voor dictaturen, maar ook in democratieën passen de politici de leugen veelvuldig toe. Verbazen doet de wereld zich dan ook niet als ene Poetin beweert dat hij niets van doen heeft met het neerschieten van de MH17. Hij houdt zich fit, slaapt er geen nacht minder om dat 298 mensen, mannen, vrouwen en kinderen een wrede dood zijn gestorven.

Als Donald Trump zweert dat hij niets weet van Russen die zich bemoeiden met de Amerikaanse verkiezingen  en in het bijzonder met politieke tegenstander Hillary Clinton. En evenmin over de onder ede afgelegde verklaring niets te verbergen te hebben als het gaat om zijn belastingaangifte.

Als de Britse premier Theresa May en haar partijgenoten hun landgenoten ervan overtuigen dat  de Brexit het landsbelang dient. En dat alle Brexit-ellende de schuld is van Labour en het vasteland.

Als premier Rutte de kiezers  1000 euro en een CO2-heffing belooft.

De wereld kent de nuances. Weet dat geen politicus, laat staan Poetin, Trump, May of Rutte in de eerste leugen is gestikt. Op zijn beurt is de politicus ervan doordrongen dat het de kiezer niet gaat om liegen of niet liegen. De kiezer wil dat er genoeg te eten is, werk is, er voldoende woningen zijn, de overheid functioneert, hun cluppie wint.

Moeilijk hoeft het dus niet te zijn. Maar helaas, het kan kort of lang duren, op een gegeven moment slaat de verveling toe. De politicus belooft. De burger wil meer. De politicus belooft al gauw te veel. De burger wil nog meer. Dan volgt de leugen, nog één en nog één….