De stem die even brak, een kuch

De stem die even brak, de stilte, een kuch. De vaders, moeders, zussen, broers en kinderen die hun geliefden eerden. Koning Willem-Alexander, koningin Maxima, premier Rutte woonde de eredienst in Vijfhuizen bij. En net als vijf jaar geleden registreerden de televisiecamera’s het verdriet over de dood van de 298 inzittenden van de MH17, het passagiersvliegtuig dat op 17 juli 2014 bij Donetzk in Oost-Oekraïne werd neergehaald door een Russische Buk-raket.

Ook gisteren was het een prachtige dag. Een spannende Touretappe ging aan de ceremonie vooraf. Verslaggevers huilden over de tweede plaats van Dylan Groenewegen. “Hoe kan dat nou? Dylan is toch de beste, de snelste van het hele stel”, schreeuwden zij de kijkers en luisteraars toe.

Na de etappe schakelden we door. De media hadden het publiek grondig voorbereid. Het verdriet drong door alles heen. Poetin is een bruut. Het is wreed. De Maleisische premier heeft andere belangen. Volgend jaar is het proces.  De moordenaars krijgen een gezicht. Wat blijft, is het  onbegrip.