Dus pakt hij de Europese Unie aan

Tot tweemaal toe bleef het Westen in de vorige eeuw overeind. De democratie bleek sterker dan de dictatuur. Na Nazi-Duitsland gaf de communistische Sovjetunie zich gewonnen.  Maar 30 jaar na de ondergang van het Sovjetimperium dreigt opnieuw gevaar. Dit keer valt de vijand niet aan met tanks, vliegtuigen, soldaten en spionnen, maar heeft hij zich vermomd als president van de Verenigde Staten van Amerika.

Helemaal onverwacht is het niet, maar toch. Nog geen tien jaar geleden won dezelfde Verenigde Staten de harten van miljoen oprechte democraten. In 2008 werd de Democraat Barack Obama de eerste zwarte president. Maar acht jaar later versloeg de Republikein Donald Trump zijn tegenstanders. ‘America First’, was de leuze waarmee hij net voldoende kiezers achter zich kreeg.

Trump is een zakenman die weinig op heeft met democratische processen, mensenrechten en dergelijke. Hij ziet het land als zijn bedrijf. Ministers, ambtenaren, politici hebben maar te luisteren.

Bondgenoten zijn een last. Een eigen mening wordt niet op prijs gesteld.  Concurrenten zijn tegenstanders die vernietigd moeten worden. Democraten zijn watjes. Meer respect heeft de Amerikaanse president voor sterke mannen  als Poetin van Rusland, Xi Jinping van China, Sisi in Egypte. Hij begrijpt dat iemand als Mohammed bin Salman zo nu en dan een moord moet plegen.

Intussen leidt president Trump het land met de sterkste economie en de militaire slagkracht die nodig is om vijanden op de vereiste afstand te houden. Tegelijk zal hij erkennen dat niets voor eeuwig is, dat er de nodige problemen zijn. Maar dat samenwerking op basis van wederzijds respect al zeventig jaar de kracht is van het westelijke bondgenootschap, is iets wat hij niet vatten kan. Dus pakt hij ook de Europese Unie aan, met gevolgen die niet te overzien zijn.