Hetzelfde vond Hans van Mierlo al
Bijna per definitie staat de Nederlandse premier bij opiniepeilingen op numero 1. In tijden van economische crises krijgt links de schuld. Rechtse regeringen mogen de uitkeringen aanpakken. Alles bij elkaar genomen is een flinke meerderheid best wel content met het bestuur. Het liefst zou het alles bij het oude laten. De democratie voldoet. Er is kritiek. Het kan beter. Dus krijgt een commissie eens in de zoveel jaar de opdracht de bezem door het systeem te halen. Veel is voor de bühne. Politieke hervormingen moeten heel geleidelijk worden ingevoerd, mondjesmaat zodat niemand het merkt. Mooi, prachtig is het te wonen in een land waarin heel veel, heel goed geregeld is. Nog steeds. De mensen waarderen het. Tevredenheid is er alom. Wel vindt een ruime meerderheid (Peil.nl: 60 procent) dat zij te weinig invloed heeft op de besluitvorming.
Geen nieuws. Hetzelfde vond Hans van Mierlo’s D66 53 jaar geleden al. Meer invloed wilden de Democraten, meer democratie, een gekozen burgemeester, een gekozen formateur, een vorm van een districtenstelsel, het referendum.
D66 had wisselend succes. Sindsdien zijn de nodige kabinetten gevallen en bewindslieden afgetreden. Maar van de voorgestelde hervormingen kwam weinig terecht. Het is dan ook geen toeval dat D66 die hoop heeft opgegeven.
VVD-prominent Remkes gaf leiding aan een commissie die vorig jaar in het rapport Lage drempels, hoge dijken 83 aanbevelingen formuleerde voor meer democratie, waaronder een bindend correctief referendum, een gekozen formateur, meer invloed van de kiezer via voorkeurstemmen, een sterkere Eerste Kamer.
Inmiddels heeft de verantwoordelijke minister Ollongren het rapport wat aangepast. Voorstellen gewijzigd, de scherpe kantjes afgeslepen. Nu moet de Tweede Kamer zijn oordeel geven. Misschien blijft er van de voorstellen iets over, met een dikke kans dat de Eerste Kamer de meest pikante in de politieke prullenmand doet belanden.
Nee, van serieuze politieke hervormingen wil het in Nederland zal het niet gauw komen.