Liberalen vechten voor Shell

“Actie! Actie! Actie”! smeekte premier Rutte de wereld op de klimaatconferentie in het Schotse Glasgow. Ach, ach, ach! De Nederlandse premier kreeg nul op het rekest. Sterker nog, hij werd gedwongen tot een knieval. “Wat actie! Ontbreekt de Nederlandse handtekening niet onder de afspraak om te stoppen met overheidssteun aan fossiele brandstofprojecten”? reageerden de verbouwereerde toehoorders. Waarop de Nederlandse handtekening alsnog een plaatsje kreeg.Toen besloot de Koninklijke Shell het hoofdkantoor te verplaatsen van Den Haag naar Londen. De VVD, de grootste partij van Nederland, was geschokt. Waarop de liberalen een ultieme poging deden die verhuizing te verhinderen. “Schaf de dividendbelasting af. Het is onze enige kans”, riepen zij de collega’s in het kabinet en de Tweede Kamer toe, een betere zaak waardig.

Nee, Shell is geen actiegroep. Wel is het een organisatie die nog altijd druk is met de exploitatie van fossiele brandstoffen. Met olie en met gas. Niet alleen de Nederlandse premier, ook veel partijgenoten hebben daaraan hun hart verband. Misschien moet je het vergelijken met de liefde voor de favoriete voetbalclub. In elk geval hebben de liberale volksvertegenwoordigers er veel voor over hun grote trots van gedachte te doen veranderen. Ze halen werkelijk alles uit de kast. Schamen zich nergens voor.

Niet verrassend kwam de afschaffing van de dividendbelasting weer eens naar boven. Drie jaar geleden was dat bijna gebeurd om die andere pijler van de Nederlandse industrie, Unilever, ertoe te bewegen het hoofdkantoor in Rotterdam te vestigen. Maar Unilever kwam niet. Dus bleef de verfoeide dividendbelasting.

Maar liberalen zijn vechters. Zij gaan door. Kunnen bakzeil halen, nederlagen slikken. Zij geven niet op. “Actie! Actie! actie”! In Glasgow toonde premier Rutte zijn ware aard. De actievoerder vecht voor een zaak van nationaal belang. Het mag een paar miljard kosten. Shell moet blijven. De dividendbelasting moet weg. “Weg! Weg! Weg”!