Op z’n minst is er een kans

De koning sprak. Dankbaarheid en hoop wilde hij het Nederlandse volk meegeven. Dankbaarheid naar de mensen die ervoor zorgen dat het land ook de coronacrisis dóórkomt. Hoop omdat hij overtuigd is van de overwinning.

Inmiddels is de wereld al meer dan een week in de ban van de coronacrisis. Als een wilde slaat het virus om zich heen. Na China krijgen Europa en Amerika de volle laag. Voor  Italië, Spanje, Frankrijk, Duitsland en nu ook in het Verenigd Koninkrijk is het code rood.  In de Verenigde Staten zijn Californië en New York al lockdown gegaan.

Farmaceuten breken zich het hoofd bij hun pogingen een vaccin voor Covid-19 te vinden. Maar, weten andere deskundigen, een vaccin laat  zeker enkele maanden op zich wachten. Intussen worden levens  ontwricht.

Gisteren nóg  gingen de verpleeghuizen dicht voor het bezoek. Kinderen en kleinkinderen mogen niet naar oma en opa toe. Vrienden blijven thuis. Leerlingen kunnen niet naar school. Het uitgaansleven is taboe. Bedrijven gaan op slot. Sporten mag niet meer. Vliegtuigen blijven aan de grond.

Miljardenfondsen worden opgericht. Een maand of drie kunnen de overheden met uitgebreide steunmaatregelen de economie draaiende houden. Misschien houden zij het wel een half jaar vol, een jaar misschien.

Intussen verbetert het milieu. Bossen, bergen, rivieren, zeeën en luchten profiteren ervan. De wereld zit even op slot. De klimaatplannen liggen klaar. Op z’n minst is er een kans.