Oudkerk wil Van der Laan opvolgen

Hij schaamt zich. Hij was wethouder en snapt dat de misstap van 14 jaar geleden hem heeft achtervolgd. Toch doet hij een gooi naar het burgemeesterschap van Amsterdam. Omdat hij de hoofdstad, zijn stad, wil dienen. Noem het een roeping die hij niet kan weerstaan. Vandaar.

Solliciteren, doe je meestal niet in het openbaar. Zeker niet, als het gaat om een belangrijke, publieke functie waarbij het woord vertrouwelijk met hoofdletters staat geschreven. Een nee, kan vervelende consequenties hebben. Je huidige werkgever kan het zijne of hare ervan denken. Je zelfvertrouwen kan een deuk oplopen.

Hoe het zij, als iemand zijn sollicitatie vergezeld doet gaan van een motivering in de krant, Het Parool, is één ding helder. Het gaat hier om een wanhoopspoging, een schot op goed geluk van een sollicitant die zich normaliter kansloot weet.

Een afwijzing? Dat kan natuurlijk niet. Daar hoef je je niet bij neer te leggen. Immers, hij is te overtuigd van zijn kwaliteiten. Hij, de huisarts, heeft ook de ervaring. Was hij geen gewaardeerd lid van de PvdA in de Tweede Kamer?  In elk geval maakte hij deel uit van de parlementaire enquêtecommissie Bijlmerramp. Was ook wethouder van Amsterdam.

Veertien jaar geleden is het alweer dat de politicus Rob Oudkerk een roemloze aftocht blies in zijn geliefde Amsterdam. Prostitueebezoek deed hem de das om. Het werd bekend. Schaamte en angst waren zijn deel.

Geen misverstand,  Oudkerk  is niet de enige politicus, ook niet de enige wethouder die een prostituee bezocht heeft. Een misdrijf heeft hij niet begaan. Sindsdien heeft hij al veel goeds gedaan.  Dus waarom zou de hoofdstad van Nederland zo’n uitgelezen kans aan zich voorbij moeten laten gaan?

Maar ach, natuurlijk zit Me Too  ook hier een belangrijk man lelijk dwars. Zo oneerlijk kan de wereld zijn.