Veel kiezers snappen Jesse niet
Het mag, zeker in de politiek. Toch is het de vraag of het handig is als een oppositiepartij vooraf de garantie geeft voor de begroting te stemmen, zoals Jesse Klaver, de fractieleider van GroenLinks deed. Wellicht kan hij een succesje boeken, premier Rutte zal het hem zeker gunnen nu hij de meerderheid achter zich weet. Maar de oppositie is machteloos, terwijl onderwijzers en politieagenten zich in de steek gelaten voelen.
Jesse Klaver wil geen scorebordpolitiek bedrijven, heeft hij tijdens de Algemene Beschouwingen meegedeeld. Hij wil alle voorstellen op de merites beoordelen en daarvan zijn besluitvorming laten afhangen. Geen spelletjes om niet. Geen kongsi’s met de PvdA of met de SP.
Intussen weet PvdA-leider Lodewijk Asscher dat hij het wel vergeten kan met zijn negen zetels in de Tweede Kamer. Voor de leraren zit er ook het komende jaar geen extraatje ook in. De coalitie wrijft zich daarentegen in de handen. Prachtig, mooi. Geen vuiltje aan de lucht, dit jaar.
Schone handen wil Klaver houden. En toegegeven, medelijden met de PvdA hoeft hij niet te hebben. Nog maar vijf jaar geleden spanden de socialisten van Diederik Samsom samen met de VVD. Voor GroenLinks was er geen eer te behalen, en dat terwijl Klaver en zijn partijgenoten het zo goed bij de jongeren, studenten en milieuvrienden deden. Was de partij niet de grote winnaar van de gemeenteraadsverkiezingen? Had zij de PvdA niet verslagen in Amsterdam?
Maar nu is het 2019. In de peilingen krabbelt de PvdA langzaam op. Kiest weer voor ouderen, studenten, leraren. Voor sociale rechtvaardigheid. Natuurlijk voelt GroenLinks zich bedreigd, moet zich als volwassen partij bewijzen. Het is niet verboden de eigen koers te bepalen.
Tegelijk is de kans levensgroot dat veel linkse kiezers en afgedwaalde PvdA’ers het wel gezien hebben. Zij snappen niet wat Jesse aan het doen is. En denken: “Asscher doet het goed. Blijkbaar heeft de partij haar lesje geleerd. De volgende keer stem ik weer PvdA, net als bij de Europese verkiezingen”.