Vrekkig Nederland staat op verlies
In de politiek bepaalt niet of heel zelden het grote gelijk de uitkomst. Doorslaggevend is de steun die een politicus voor een voorstel krijgt. Dus moet de betreffende politicus voorwerk doen. Praten, een afspraak maken, praten, iets toegeven. Dat soort gedoe. Geven en nemen hoort daarbij. Een goede inschatting maken. Van groot belang zijn ook de politici die ertoe doen.
Uiteindelijk wint de sterkste, degene die de meerderheid achter zich krijgt. De Nederlandse minister van financiën, mr. Wopke Hoekstra is nog altijd een politieke beginneling. Moet de kneepjes van het vak nog onder de knie zien te krijgen.
Maar wie weet, is hij te rade gegaan bij zijn voorganger drs. J. Dijsselbloem, of anders wel drs. W. Bos, drs. J.K. de Jager of dr. G. Zalm. Stemde af met premier Rutte. Misschien deed hij dat allemaal niet, was hij te overtuigd van zijn gelijk. Dus klonk het: “Nee, Nederland werkt niet zomaar mee aan een noodplan voor de landen die getroffen zijn door het coronavirus. Geeft geen geld en al helemaal geen eurobonds. Niet zonder voorwaarden”.
Vermoedelijk dacht minister Hoekstra sterk te staan. Immers, het machtige Duitsland had zich altijd verzet tegen de uitgifte van eurobonds, obligaties waarvoor de Europese Unie verantwoordelijk is.
Ach ja, das war einmal. Maar 2020 is geen 2008, geen 2015. Blijkbaar is de minister vergeten even bij de Duitse bondskanselier, Angela Merkel, langs te gaan. Misschien is hij wel geweest, heeft hij haar verkeerd begrepen.
Wat er ook gebeurde, uiteindelijk liet de minister van financiën zich verrassen door het Duits-Franse akkoord over een Europees herstelfonds ter waarde van 500 miljard euro voor landen en regio’s die door de coronacrisis zo zwaar getroffen zijn.
Intussen was al gebleken dat Nederland zich de woede van landen als Italië, Spanje en Portugal op de hals heeft gehaald. Moet het nu toezien dat bondgenoot Duitsland en Frankrijk zich presenteren als redders van de Europese Unie, terwijl er voor Nederland niets anders rest dan aansluiting bij Oostenrijk, Zweden en Denemarken. Deze Vrekkige Vier willen niet meewerken aan een plan dat leidt tot een systeem van gezamenlijke schulden of een substantiële verhoging van de Europese begroting.
Eind juni moet er een akkoord zijn over de EU-meerjarenbegroting 2021-2027 en het herstelfonds. De EU kennende, blijft een compromis mogelijk. Maar Nederland zal het onmogelijke moeten doen om te voorkomen dat het de grote verliezer wordt. Dat Duitsland meer waarde hecht aan een goede relatie met Italië en Spanje dan aan het vrekkige Nederland.