Israёl hoopt op nieuwe Sharon
Ariel Sharon overleed op 11 januari van dit jaar. Daarvoor lag hij 6 jaar in coma. Niettemin is de voormalige Israёlische premier en legerbevelhebber in eigen land nog steeds ontzettend populair. Hij verpersoonlijkt volgens de media een land dat zichzelf leerde te verdedigen, trots mag zijn op de joodse identiteit, maar nog steeds uiterst bewust is van de eigen kwetsbaarheid.
Sharon wordt echter ook gemist omdat hij iets heeft wat de huidige politici zouden missen; doorzettingsvermogen en daadkracht. Daarmee hangt zijn populariteit als een schaduw over het parlement, de Knesset.
Sharon geldt als een van de meest besproken staatslieden in de geschiedenis van Israёl. Aan de ene kant kan hij worden herinnerd als een rechtse havik, een held van de kolonistenbeweging, en iemand die oppositie en kritiek minachtte. Hij is bovendien internationaal berucht omdat hij medeverantwoordelijk zou zijn voor de bloedbaden in de twee Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila tijdens de Libanonoorlog van 1982.
Daarnaast was zijn bezoek aan de Tempelberg in 2000 de aanleiding voor de tweede Palestijnse Intifada. Aan de andere kant kan Sharon ook worden herinnerd als vredesstichter. Hij was als premier verantwoordelijk voor de ontruiming van alle nederzettingen in Gaza en bezig met vergelijkbare plannen voor nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, en hij onderhandelde met de Palestijnse leider Mahmoud Abbas voor vrede.
Sharon wordt zo gezien als een politicus die een grote verandering onderging maar feitelijk nooit veranderd is. Hij zag al van jongs af aan als zijn levensdoel het beschermen van de Joodse staat en was daarvoor bereid ver te gaan. Zelfs als dat inging tegen de eisen van zijn politieke achterban.
Linkse media Deze vastberadenheid wordt tot de dag van vandaag gemist in de Israёlische samenleving. Alle belangrijke media, van links tot rechts, waren dagenlang in rep en roer toen bleek dat de voormalige premier op sterven lag. Uitgebreide terugblikken en analyses beheersten de voorpagina’s. Daarbij werd geen blad voor de mond genomen.
De linkse media constateerden vooral dat de huidige Israёlische politiek een daadkrachtig leider als Sharon mist, een nationale held die in staat is om heel het land achter zich te krijgen en daarbij de zo gewenste doorbraak in het vredesproces weet te forceren. De doorgaans zeer kritische columnisten van de krant Haaretz prijzen bijvoorbeeld wat hij als premier voor elkaar wist te krijgen om vervolgens de huidige politieke leiders te verwijten datzelfde te missen.
Politici worden veelvuldig opgeroepen zijn voorbeeld als premier te volgen. The Times of Israel citeert daarvoor belangrijke internationale leiders onder wie VN Secretaris-Generaal Ban Ki Moon en de Amerikaanse Vicepresident Joe Biden.
Haaretz probeert zelfs een vergelijking te trekken tussen Sharon en Yesh Atid-leider Yair Lapid. Hij beloofde als nieuwkomer een frisse wind te laten waaien en dat het maar eens afgelopen moest zijn met de politieke spelletjes die voor weinig doorbraken zorgden. Lapid werd gezien als de nieuwe Sharon en dit leverde hem tijdens de afgelopen verkiezingen veel stemmen op.
Enkele rechtse kranten kijken met minder weemoed terug naar de jaren van Sharon als premier. Arutz Sheva, een krant die ook wel bekend staat als kolonistenspreekbuis, laat een woordvoerster van een kolonistenbeweging aan het woord die vreest dat de verering van Sharon is bedoeld om premier Netanyahu te overtuigen alle nederzettingen te ontruimen. Veel kolonisten hebben hem nog altijd niet vergeven voor het unilaterale terugtrekkingsbeleid.
Toch hebben ook de rechtse kranten lovende woorden over voor Sharon. Zijn moed en doorzettingsvermogen worden daarbij vooral geprezen. Hij is voor hen nog steeds de sterke krachtige leider die talloze nederzettingen liet bouwen en de Oslo-akkoorden onderuit probeerde te halen.
Sharon is het symbool van een dappere en moedige Joodse krijger die Israёl zelfvertrouwen gaf en in staat is het land tegen alle gevaren te verdedigen. Ook op de rechterflank wordt zo’n leider gemist. De centrumrechtse krant de Jerusalem Post vreest zelfs dat dergelijke politici tot een uitstervend soort behoren. Het zal volgens de krant niet makkelijk zijn om in de huidige Israёlische politiek een geschikte opvolger te vinden. De versplintering van de Knesset maakt het steeds minder vanzelfsprekend dat een vastberaden politicus, die verschillende groepen kan verenigen, op zal staan.
De Israёlische media blijven daarom het belang van een nieuwe Sharon benadrukken. Ze hopen op een premier die leiding kan geven aan een zeer verdeeld Israёl dat te maken heeft met grote politieke uitdagingen. Prominente politici durven volgens de Jerusalem Post nauwelijks moeilijke beslissingen te nemen omdat ze bang zijn voor de reacties van hun achterban. Het overlijden van Sharon moet hen overtuigen alsnog in zijn voetsporen te treden.