Aard Russisch regime is oorzaak

Misschien moet George Kennan (1904-2005) maar eens uit de mottenballenkast gehaald worden. De Amerikaanse diplomaat begreep het Rusland van Stalin als weinig anderen in het Westen. Zijn methode was om vastbesloten, eensgezind en doelgericht de communistische tegenstander tegemoet te treden.

Kennan, ach ja, de Koude Oorlog. De communistische Sovjetunie is alweer dertig jaar geleden overleden. Wèg! Verdwenen! In plaats daarvan heeft de wereld  het Rusland van de neodictator Vladimir Poetin terug. Een man die niet alleen denkt in invloedssferen maar er ook in is groot geworden. Er zelfs van droomt.Die Poetin voelt zich bekocht, bevangen als hij is door een hevig verlangen naar de verdwenen tijd. Dertig jaar heeft hij het voor het zeggen. Hij heerst zoals veel Russische leiders gewoon waren. En doet dat met ijzeren vuist, meedogenloos, omringd door vertrouwelingen, ja-zeggers, mannen die denken zo een flinke boterham te kunnen verdienen.

Poetins Rusland heeft ook een sterk, goed geoefend leger. Zijn kernwapens reiken ver. De oppervlakte is groot genoeg. Toch is het Rusland van Poetin niet de grote mogendheid van weleer. Er is wel een schatrijke elite terwijl het gewone volk de lasten van een krimpende economie draagt. De afhankelijkheid van olie en gas is groot.

Dertig jaar is Poetin aan de macht. In die tijd heeft de wereld hem leren kennen. De vroegere Amerikaanse president Barack Obama verwoordt het in  ‘A promised land’ aldus : “Hij doet me denken aan een willekeurige lokale baas, maar dan één met kernwapens en vetomacht”. Politieke concurrenten zijn uitgeschakeld, verjaagd, vermoord, gemarteld, tot lange straffen veroordeeld en opgesloten in beruchte gevangenkampen. Demonstraties worden met grof geweld bestreden. Voor oppositie is geen ruimte. Het Rusland van Poetin is een dictatuur.

Voor de leider en zijn trawanten heeft een mensenleven geen waarde. Liegen en bedriegen zijn gewoon. Het kan niet anders of in zo’n omgeving wemelt het van eenzelfde soort bedriegers, opportunisten en/of moordenaars.

En daar zit hem nou net de kneep. Vladimir Poetin gelooft dat het Westen, de vrijheid, de democratie de oorzaak zijn. Hij begrijpt niet dat de aard van het regime de bron van de Russische teloorgang is.