‘Ach, het is Oostenrijk maar’

Ach nee, niets om je ongerust over te maken. In Polen hoeft alleen de president nog maar zijn handtekening te zetten. Dan is de rechter niet meer onafhankelijk. In Hongarije heeft de regering-Orban alle macht naar zich toegetrokken. In Duitsland klopt de nationaal-populistische AfD op de deur.  De Italiaanse Liga Nord en het Franse Front National  zijn gevestigde politieke grootheden. En in Oostenrijk is de ÖVP Oostenrijk erin geslaagd de uit het neonazisme voortgekomen voorheen rechts-extremistische en nu nationaal-populistische FPÖ in te passen in een regering.

“Niets aan de hand. De totstandkoming van de regering is geheel conform de verkiezingsuitslag ”, aldus een commentaar in de toonaangevende Frankfurter Allgemeine. Ook in Oostenrijk zelf zijn de reacties opvallend rustig. President Van der Bellen mag de kandidatuur van individuele bewindslieden afwijzen. Problemen worden echter niet verwacht.

Vergelijk dat met het jaar 2000 toen heel Europa opstond tegen de FPÖ als coalitiepartij. Het mocht niet baten, maar de goede naam van Oostenrijk was wel degelijk aangetast. De FAZ-commentator hoopt nu maar dat verwijzingen naar het fascisme achterwege blijven. “Beoordeel de partij op de daden, niet op wat zij is”, aldus het commentaar.

Toegegeven, de FPÖ lijkt zich in de loop der jaren enigszins te hebben aangepast. Zo heeft partijleider en vicepremier Strache al toegezegd dat een uittreden uit de Europese Unie niet aan de orde is. Wel staat een streng immigratiebeleid hoog op de agenda. Maar daarin vinden de ÖVP van de pas 31-jarige premier Kurz en de FPÖ elkaar volledig.

“ Zo werkt de democratie”, menen de verdedigers van een dergelijke coalitie.  Toch is het vreemd dat kiezers zich steeds weer laten verleiden om hun kostbare stem te geven aan lieden die niet te vertrouwen zijn.

“Ach, het  is Oostenrijk maar”? valt te horen. Tsja, dat is nu net het punt.