Afghanistan heeft Westen nodig
Amerika heeft verloren. Het Westen heeft verloren. Wij hebben verloren. De Afghanen zijn verloren. De Taliban brengen de Afghanen terug in de Middeleeuwen. China en Rusland met hun autoritaire systemen profiteren ten koste van de democratie, vrijheid, mensenrechten de vooruitgang.
Vele conclusies zijn getrokken na de geslaagde machtsgreep van de Taliban. De toon is pessimistisch, vervuld van mededogen met de 35 miljoen gewone Afghanen die te maken krijgen met een schrikbewind. Want het is waar, met de Taliban zijn de radicale moslims terug die tussen 1996 en 2001 de wereld lieten zien wat de mensheid te wachten staat als zij het voor het zeggen hebben. Een leven in dienst van hun Allah. Terug naar de Middeleeuwen dus! Beelden tonen duizenden en duizenden wanhopige Afghanen die proberen het land te ontvluchten. De opiniecijfers van de Amerikaanse president Biden dalen dramatisch. De site FiveThirtyEight geeft aan dat de 78-jarige Democraat kan rekenen op Trumpachtige cijfers. Zo zou hij nog maar de steun hebben van 49,4 procent van de kiezers.
Wat kun je ermee? Natuurlijk staat het Amerika van president Biden er bij de kiezers slecht op. De razendsnelle opmars van de Taliban en de chaotische aftocht hebben er ingehakt. In Beijing en Moskou knijpen de presidenten Xi Jinping en Poetin zich bij herhaling in de wangen. “Hoe kunnen wij profiteren”? zal de leidende gedachte zijn.
Maar net als de leiders van Amerika’s rivalen doen de westelijke politici er verstandig aan zich eerst en vooral te heroriënteren en het Afghanistanbeleid van de afgelopen 20 jaar grondig te evalueren. Om vervolgens te concluderen dat de Verenigde Staten na de aanval op het World Trade Center in 2001 niet anders konden dan een einde maken aan het Talibanbewind van Mullah Mohammed Omar dat onderdak bood aan het Al Qaida van Osama bin Laden.
De VS en de NAVO-bondgenoten hebben twintig jaar zij getracht de Afghaanse bevolking voor zich te winnen. De onderneming kostte vele miljarden dollars. Bijna 3500 onder wie 25 Nederlandse militairen lieten het leven.
En nu is de Taliban terug en zouden China en Rusland staan te springen om de plaats van het Westen in te nemen. Maar niets gaat voor niets. De krijgsheer Massoud vecht door. Al in de jaren 1990 heeft Rusland de gevolgen ervaren van een te grote bemoeienis met de Afghaanse aangelegenheden.
Nog moeilijker te bevatten is een bondgenootschap tussen de Taliban met China, de onderdrukker van de Oeigoeren. Zeker, Ook China heeft behoefte aan lithium terwijl Afghanistan een mooie uitbreiding is van de Nieuwe Zijderoute. Daarbij komt dat ook het nieuwe Afghaanse bewind de hulp behoeft van burgers die kennis van zaken hebben. En dat zijn niet de mensen die angstvallig vasthouden aan een primitieve vorm van de islam.
En kijk, wat er met Oost-Europa na 1945, in Korea na 1953, in Vietnam na 1975, in zo vele Zuid-Amerikaanse dictaturen is gebeurd. De Taliban hebben zichzelf tot winnaar uitgeroepen. De tijd zal leren wat de waarde ervan is. Intussen kan de wereld proberen van de fouten te leren, wetend dat zware tijden aanbreken voor de Afghaanse bevolking. En die weet dat niet het Westen heeft verloren. Dat zij diens hulp juist nu nodig heeft.