Alleen Navalny houdt strijd vol

Vladimir Poetin begint vandaag aan zijn vierde termijn als president van Rusland, het grootste land ter wereld. Indien hij zijn termijn afmaakt zal hij de langstzittende Russische leider zijn sinds Stalin die het van 1924 tot 1953 voor het zeggen had.

Ondanks enige schijn van democratie,  is er geen twijfel dat Poetin een dictator is. Hij, alléén, heeft het voor het zeggen. Verkiezingen zet hij naar zijn hand, in het parlement, de Doema,  heeft Poetins partij, Verenigd Rusland, de meerderheid. Van een serieuze oppositie is nauwelijks sprake. Politici die de strijd aangingen, werden de een na de ander uitgeschakeld.  Alleen Aleksey Navalny houdt de strijd vol. Maar ook hij kan weinig kanten uit. De politie pakte hem vorige week op toen demonstranten de straat op gingen om te protesteren tegen de politieke corruptie.

Navalny mag redelijk populair zijn, bekendheid genieten in het buitenland, een serieuze bedreiging voor Poetin lijkt hij niet. Nee, verontrustender voor de president is vooral de economie. De status van wereldmacht kost Rusland miljarden. En niets gaat voor niets. De verovering van de Krim, de hulp aan de Syrische president Assad, de modernisering van het atoomwapen kosten heel veel geld.

En juist geld is een probleem omdat de economie maar niet echt op gang wil komen. Bovendien zijn de verhoudingen volledig zoek. Nog steeds moet  het overgrote deel  op een houtje moeten bijten, terwijl Poetins vrienden miljarden opstrijken.

Uit alles blijkt dat Poetin groot belang hecht aan de indruk die hij maakt als sterke, krachtige man. Veel heeft hij in de hand. Zo schroomt hij niet de natuur  een  handje te helpen. Maar uiteindelijk zal diezelfde natuur ook hèm te machtig zijn.