Angst is een slechte drijfveer

Voor het Russische regime verloopt de oorlog in Oekraïne allesbehalve naar wens. Al bijna drie weken probeert het de democratische buurstaat tot een onvoorwaardelijke overgave te dwingen. Daarbij schuwt president-dictator Poetin weinig middelen. Met als gevolg, duizenden doden, talloze gewonden, verwoeste steden, oorlogsmisdaden aan de lopende band. “En het kan nog erger”, dreigt hij.Een kernoorlog dus. Vooral dàt dreigement dwingt de Verenigde Staten als leider van de NAVO tot behoedzaamheid. Wèl sancties! Wèl wapenleveranties! Maar er komt geen No Fly Zone waarvoor de Oekraïense president Zelenski dagelijks smeekt. Het Westen wil geen directe confrontatie met de Russische strijdkrachten omdat het geen Derde  Wereldoorlog wil. Geen oorlog waarbij het gebruik van kernwapens allesbehalve denkbeeldig is.

Al  77 jaar leeft de wereld met de angst voor kernwapens. Hiroshima en Nagasaki blijven de afschuwwekkende voorbeelden. President Poetin  weet hoe hij zijn opponenten in het defensief kan drukken. Hoe het zij, met angst houdt hij het Russische volk al twintig jaar in toom.

Niettemin blijven Russen de straat op gaan. Een redacteur van de staatstelevisie trotseerde de president.  Vanuit zijn cel blijft oppositieleider Navalny zich roeren. Maar angst weerhoudt het volk. Te veel Russen weten wat hen te wachten staat.

Poetin is een dictator, een leugenaar, een oorlogsmisdadiger. Hij droomt van een groot Russisch wereldrijk. Een droom, gebaseerd op angst. Angst! Een slechtere drijfveer is er niet. Is sowieso tot mislukken gedoemd. De vraag is dan ook niet of het Westen dat toelaat. Immers, er komt een moment dat de roep om in te grijpen te sterk wordt. Dat de Amerikaanse president Biden wel moet besluiten om nog een stapje verder te gaan.