Bij politiek gaat het om de macht

Het doel heiligt de middelen, wist Machiavelli al. Het is de macht die telt, met genoeg politici die er veel, alles en nog wel méér voor over hebben. Alleen daarom al kijken velen niet op een mensenleven. Graven zij met alle liefde de strijdbijl op als die macht bedreigd wordt. Verklaren de oorlog in de wetenschap dat er geen beter middel is om het volk achter je te krijgen.

Het gebeurde in oude tijden. De Eerste en Tweede Wereldoorlog zijn schoolvoorbeelden. En nòg houden bepaalde politici vast aan die eeuwenoude traditie. Bedenk dat het regime van de islamitische republiek Iran zich in grote moeilijkheden bevindt. Ook de Russische president Vladimir Poetin kan wel weer een duwtje in de rug gebruiken.

Dat de Turkse president Erdogan olieboringen laat doen in de buurt van het omstreden eiland Cyprus, kan niet verrassend zijn. Erdogans AK-partij  verloor fors bij de lokale verkiezingen in mei. Met name het verlies van Istanboel  zal Erdogan moeilijk verkroppen kunnen. Dus wil hij revanche. Zoekt naar een groot politiek succes. Cyprus is een dankbaar object, sinds mensenheugenis een bron van onrust, een prachtige kans om aartsvijand Griekenland dwars te zitten.

Je hoeft trouwens geen dictator te zijn om op dergelijke ideeën te komen. De 45^ste president van het machtigste land van de wereld Donald Trump is ook de eerste niet die met de slechte peilingen in het hoofd op die manier een ommekeer tracht te bereiken. Geen toeval dus dat een oorlog dreigt met de schurkenstaat Iran.

Soms gaat de oorlog door, soms ook niet. En altijd pakt een weloverwogen oorlogplan slecht uit.