Brexit is bron van onzekerheid

Vandaag maakt de Conservatieve partij bekend dat de leden hebben gekozen voor Boris Johnson als nieuwe leider. Morgen zal de Britse premier Theresa May 10 Downing Street verlaten en plaatsmaken voor haar opvolger. Waarmee een nieuw hoofdstuk voor het Verenigd Koninkrijk begonnen is. Een hoofdstuk waarvan het grootste gedeelte nog in nevelen gehuld is. Maar dat het spannend wordt, is zeker.

Met name de Brexit blijft een bron van grote onzekerheid.  Als harde Brexiteer wil Johnson er geen misverstand over laten bestaan. Tenzij hij de Europese Unie er alsnog van kan overtuigen een aantal voorwaarden aan te passen, zal het Verenigd Koninkrijk op 31 oktober uit de Europese Unie treden zonder akkoord.

Johnson denkt sterker te staan met de steun van de Verenigde Staten. Een Amerikaans-Brits handelsverdrag zou een belangrijke troefkaart kunnen zijn in de slotonderhandelingen met de Europese Unie. Of de Amerikaanse regering van president Trump hem daarbij wil helpen, is echter de vraag.

Niet alleen is de EU als handelspartner van veel groter belang dan het Verenigd Koninkrijk. Zelfs Trump zal beseffen dat de naoorlogse welvaart op het westelijk halfrond vooral te danken is aan de periode van 70 jaar vrede op het oude continent. Die vrede is onlosmakelijk verbonden met  de economische eenwording en politieke integratie van de 28 lidstaten. De Brexit hoeft op zich niet fataal te zijn.

Als de Verenigde Staten  een speciale band met het Verenigd Koninkrijk wil aangaan, kan dat heel gemakkelijk ten koste gaan van de Europese Unie. De onderlinge concurrentie kan toenemen, de samenwerking minderen. Wie weet, denkt de zakenman Trump daarvan te profiteren.

Daarbij moet de VS zich de vraag stellen of een Brexit dat allemaal waard is. Natuurlijk, de wereld van 2020 is een andere dan die van 1950. Maar juist daarom! Een onzekere, verzwakte Europese Unie is een groot gevaar voor de Verenigde Staten, blijft dè les van de twintigste eeuw.