Britse regering zoekt hulp Labour
Dus stemden 325 Lagerhuisleden gisteren voor het aanblijven van de Britse premier Theresa May. Van hen waren 118 Conservatieven een dag eerder verantwoordelijk voor de verwerping van het Brexit-akkoord met de Europese Unie. May’s partijgenoten waren tot alles bereid, maar niet tot een situatie die Labourleider Jeremy Corbyn in 10 Downing Street zou brengen.
Gevolg is dat de Britse premier hard aan het werk moet, om voldoende steun te krijgen voor een plan dat zij de EU kan voorleggen. Dat plan moet uiterlijk maandag 21 januari op tafel liggen. Intussen tikt de klok onverbiddelijk. Voor 29 maart 11.00 uur moeten de EU en het Verenigd Koninkrijk het eens zijn. Anders is er een Brexit zonder akkoord. Alle experts zijn het erover eens dat een No deal-Brexit niet alleen de EU maar vooral het Verenigd Koninkrijk enorme schade zal berokkenen.
Waarmee gezegd, de Brexit-soap ettert nog wel even door, en zal de politieke verhoudingen nog meer doen verzuren. Premier May heeft weliswaar beloofd steun bij de oppositie te zoeken, haar relatie met Corbyn staat vermoedelijk elke oplossing in de weg.
Bijkomend probleem is dat ook de positie van de Labourleider weinig benijdenswaardig is. Met name zijn hard linkse reputatie speelt hem parten en maakt Corbyn bij voorbaat verdacht bij gematigder parlementariërs, laat staan bij de Conservatieven.
Al met al heeft de Britse premier weinig keus. De vrees voor een harde Brexit neemt toe. Een compromis met de oppositie lijkt de logische weg naar een oplossing. Punt is dat de fanatieke Brexiteers onverzoenlijk zijn. Zij dreigen de partij te verlaten als de premier het met Labour op een akkoordje gooit. Of het zo’n vaart loopt, moet vanzelfsprekend worden afgewacht. Immers een breuk in de Conservatieve partij brengt een Labourregering een stuk dichterbij, zo niet onvermijdelijk.
Engeland-deskundigen doen daarom een beroep op de gematigde politici van beide partijen de koppen bij elkaar te steken om te komen tot een werkbaar plan B. Volgens Guardian-columnist Jonathan Freedland is het de enige kans.
Intussen ziet de EU machteloos toe. Wel tonen EU-onderhandelaar Barnier en commissievoorzitter Juncker voor het eerst de bereid tot heronderhandelingen. “Maar dan moet er wel een plan zijn”, beklemtonen zij.
En ja, de Europese Unie kent vele gebreken. Niet alleen in het Verenigd Koninkrijk is er kritiek. Misschien staan de EU- bestuurders te ver af van de burgers. In alle lidstaten verstaan de nationale politici de kunst om Europa de schuld te geven. Staten als Hongarije en Polen tarten de democratische principes. Dat alles neemt niet weg dat de overgrote meerderheid het eens is. De EU is de beste garantie op vrede, vrijheid en welvaart.
Dat 17.410.742 Britten er in 2016 anders over dachten, zegt veel over het Verenigd Koninkrijk, minder over de Europese Unie.