‘De Democraten zijn schuldig’
Ondoorzichtig. Geen peil op te trekken. Een zooi. Met de dag vallen de omstandigheden in relatie tot de Corona- c.q. Covid-19viruscrisis moeilijker te omschrijven. Vooralsnog staat de gezondheid voorop. Maar hoe langer de crisis duurt, nemen de meer alledaagse zorgen om de economie toe. En dan zijn er nog de verkiezingen. Een president breekt zich het hoofd over de strategie die hem de overwinning moet brengen.
Aanvankelijk leek China de klos. Verontrustende berichten bereikten al eind vorig jaar de buitenwereld. Een besmettelijk virus hield huis in de miljoenenstad Wuhan. De autoriteiten sloten de stad en de provincie Hubei van de buitenwereld af. Inmiddels heeft het virus zich verspreid en teistert het Europa, de Verenigde Staten, Zuid-Amerika.
Meer dan twee miljoen mensen zijn besmet van wie er zeker 150.000 zijn overleden. De Verenigde Staten, Italië, Spanje en eigenlijk alle westerse landen zijn zwaar getroffen. Tot nu toe zijn de Afrikaanse leiders betrekkelijk succesvol met hun aanpak van het virus. Ook China zelf komt er betrekkelijk goed vanaf. Dat wil zeggen, de autoriteiten geven op dat 84.000 mensen zijn besmet. Vijfenveertighonderd Chinezen zijn overleden.
Of het waar is, blijft de vraag. Het verleden leert dat China een eigen manier van tellen heeft. Ook nu bestaan er grote twijfels over de betrouwbaarheid van de cijfers die zijn verstrekt aan de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Voor een land van bijna anderhalf miljard inwoners dat geldt als bron van het bewuste virus is het aantal slachtoffers wel erg gering als je het vergelijkt met de aantallen slachtoffers elders.
Hoe het zij, naarmate het Covid-19virus de wereld meer in zijn greep kreeg, nam ook het zelfvertrouwen van China toe. Zij hadden de wereld wat te vertellen, en wel hoe je een pandemie moet bestrijden. “Kijk naar de cijfers. Kijk hoe het Westen faalt”, is de boodschap van de Chinese leiders in Beijing.
Inmiddels nemen de vermoedens toe dat de Chinese aanpak toch minder goed heeft uitgepakt dan de leiders doen voorkomen. Een gedegen onderzoek naar de gang van zaken kan uitkomst bieden.
Maar ja, China is een dictatuur. Te machtig en economisch te belangrijk ook. Van openheid kan geen sprake zijn. Bovendien heeft het te maken met Donald J. Trump, de 45ste president van de Verenigde Staten van Amerika. Trump wil maar één ding, een tweede termijn in het Witte Huis. Hèm treft geen blaam. “Het virus is van de Chinezen. De VS schort zijn bijdrage aan de WHO op. De Democraten zijn schuldig”.
En daarmee moet de wereld het vooralsnog doen.