Buitenland,  Column Sjonk Ritmeester

De staat Cataloniё is nog ver weg

Misschien moet de Catalaanse president Carles Puigdemont de Britse premier Theresa May eens uitnodigen. Kunnen zij ervaringen uitwisselen, van elkaar leren, en wie weet, een strategie uitdokteren om een schijnbaar verloren partij toch nog in winst om te zetten.

Gisteren gaf Puigdemont al toe. Terwijl  zijn partijgenoten en aanhangers van een onafhankelijk Cataloniё  vol spanning wachten op het moment dat de president die onafhankelijkheid zou uitroepen, schortte hij de beslissing op. Durfde het naar alle waarschijnlijkheid niet aan om de Spaanse regering in Madrid nog meer te tarten.

Te veel bedrijven hebben laten weten de hoofdkantoren van Barcelona naar elders in Spanje te verplaatsen. Ook zal hij geschrokken zijn van de grote demonstraties van het afgelopen weekeinde tegen onafhankelijkheid. In het Catalaanse parlement beschikken de separatisten over maar iets meer dan 50 procent van de zetels.

Intussen blijft de regering-Rajoy onverzettelijk. Onafhankelijkheid is voor haar onbespreekbaar. Het referendum van 1 oktober beschouwt zij als illegaal. Geen toeval dus dat president Puigdemont steeds vaker oproept tot een dialoog. Maar wie er ook reageert, premier Rajoy houdt zich stil. Vermoedelijk wacht hij op het meest geschikte moment om op te treden.

Ook premier May van het Verenigd Koninkrijk bevindt zich in een weinig benijdenswaardige positie. Als regeringsleider stevent zij af op een harde Brexit. Tegelijk weigerde zij gisteren antwoord te geven op de vraag of zij nog steeds voor een uittreden uit de Europese Unie is.

In de onderhandelingen met de EU is het Verenigd Koninkrijk  de onderliggende partij. Bovendien weet de premier  dat de nipte verkiezingsoverwinning van juni haar positie heeft verzwakt. Zo lijkt zij nauwelijks opgewassen tegen haar ministers van buitenlandse zaken en financiën die elkaar de tent uitvechten.

Schier uitzichtloos lijkt de positie van zowel  Carles Puigdemont als Theresa May. Vermoedelijk moeten de kansen van de Britse premier iets hoger worden ingeschaald dan van de Catalaanse president. In elk geval zijn de pure machtsmiddelen van Madrid groter dan die waarover de EU beschikt.

Bent u het eens met de schrijver? Of juist niet? Geef uw mening!

De Krant met een Mening