‘De verliezer is een sukkel’

De democratische rechtsstaat is niet gratis. De vijand zit overal en moet bestreden worden. Van binnen en van buiten. Geen land is veilig, en al helemaal de Verenigde Staten niet. Het Iowa-verkiezingsschandaal staat model voor de lamentabele opvatting die Amerikaanse politici hebben over de democratie. Er zijn te veel van dat soort schandalen. President Trump is geen toeval.
De Amerikaanse maatschappij is hard. Niet het volk, maar het geld heeft de macht. De wereld kent de geschiedenis van de zwarte Amerikanen, rassenhaat en schrijnende tegenstellingen tussen rijk en arm in het rijkste en machtigste land van de wereld.
Wat telt, is het succes, en president Trump draagt die gedachte uit. Als vastgoedmiljardair zag hij kansen in de politiek. En werd Republikein. Partijgenoten lopen aan de leiband. Gewillige adviseurs worden beloond. Politieke tegenstanders zijn vijanden. Geen plek is er voor de eigenzinnige. De sterkste wint. De verliezer is een sukkel.

Zo’n president roept de nodige weerstand op. Maar de poging Trump af te zetten, strandde woensdag in de Senaat. Dus triomfeerde president, maakte van de jaarlijkse State of the Union een verkiezingsrede, schoffeerde zijn politieke vijanden en schroomde niet het land te feliciteren met het fantastische beleid van een fantastische president.

Want president Trump voelt zich sterk en weet zich gesteund door arme en godvrezende blanken, het Hooggerechtshof en het kiessysteem. Dit is de kans om niet zomaar een president, maar om dè president van Amerika te zijn. De grootste, de geweldigste, de sterkste die zijn land gekend heeft.
Intussen probeert de Democratische partij te redden wat nog te redden valt na het verkiezingsfiasco in de staat Iowa. Maar vecht zij wel de goede strijd? Is zij zich ervan bewust dat president Trump een gevaar is voor de democratie?