De winnaar is Netanyahu  zeker niet

Wie is de winnaar? Juichende Palestijnen die in Jeruzalem soldaten uitdagen laten er geen misverstand over bestaan: “Wij”!  Tegelijk verwijzen Israëlische commandanten naar de resultaten  van elf dagen vol geweld: ”Wij”!

Intussen kijkt de wereld toe. Een winnaar durft niemand aan te wijzen. Wel zijn de experts er tamelijk zeker van dat een volgende gewelddadige confrontatie tussen het militair oppermachtige Israël en de van geen ophouden wetende Palestijnen in de Gazastrook en de westelijke Jordaanoever niet lang op zich kan laten wachten.Een winnaar is er misschien niet, gezien de tamelijk uitzichtloze positie voor twee à drie miljoen Palestijnen die hun toekomst hebben toevertrouwd aan Hamas en opgesloten zitten in de Gazastrook, oftewel  een gevangenis van 200 vierkante kilometer.

Geen misverstand, meer dan 200 doden zijn gevallen aan de Palestijnse kant. Israëlische commandanten beweren dat een aantal Hamasleiders is gedood, een groot deel van het ondergrondse tunnelnetwerk vernietigd is en raketopslagplaatsen zijn gebombardeerd.                                                                                                                                                                                                                             Of Israël daarmee de winnaar is?  De vraag is of de Israëlische leiders zich realiseren dat de rest van de wereld vooral de beelden op het netvlies heeft staan van moeders en vaders die rouwen om hun dode kinderen.

Hoe het zij, in de 73 jaar van zijn bestaan zijn Israël en de Palestijnse nazaten van de oorspronkelijke bevolking geen stap dichterbij elkaar gekomen. Integendeel, voor Israël en bondgenoot de Verenigde Staten is Hamas een terreurorganisatie.

Radicaal is de islamitische organisatie zeker. Maar net zo goed staat vast dat de Joodse staat radicaliseert. Daarbij wordt de regerende Likoedpartij van premier Netanyahu almaar afhankelijker van de orthodoxe en nationalistische partijen in eigen land.

Voormalig president Trump mag de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem hebben verplaatst. Als de afgelopen dagen iets duidelijk hebben gemaakt, is het wel dat de Arabische bevolking van de Joodse staat kiest voor de Palestijnse strijd.                                                                                                                                                                                                                                                                                      In elk geval heeft de Amerikaanse president Biden er bij Netanyahu niet zomaar aangedrongen op een snelle beëindiging van de strijd. Hij staat onder grote druk van zijn Democratische partij waarin het aantal critici van Israël toeneemt.

Het is dan ook  zonneklaar dat het Amerika van president Biden  niet aan de leiband van Netanyahu en de zijnen wil lopen. De confrontatiepolitiek is te gevaarlijk.  En wat de Israëlische premier ook is. De winnaar is hij zeker niet.