Democraten vrezen ‘Helsinki’
De Russische president Vladimir Poetin heeft zich grondig voorbereid. Alle opties heeft hij met zijn medewerkers doorgesproken. Zijn zelfvertrouwen is groot, maar hij oefent zich in bescheidenheid. Weet wat hij wil bereiken. Een paar concessies heeft hij ervoor over, maar niet te veel. Hoe mooi zou het al niet zijn als de Amerikaanse opponent Donald Trump zijn vertrouwen uitspreekt in hem?
Vandaag, 16 juli 2018 ontmoeten de Amerikaanse president Donald Trump en zijn Russische collega Vladimir Poetin elkaar in de Finse hoofdstad Helsinki. Voor beide leiders is de ontmoeting van groot belang. Poetin wil weer lid worden van de G-7, wil af van de sancties die het Westen heeft opgelegd na de bezetting van De Krim. Mooi meegenomen is, als hij de kloof tussen Amerika en de bondgenoten kan vergroten.
Trump wil diezelfde bondgenoten hun plaats wijzen. Immers, ‘America First’ moet gestalte krijgen. Daarvoor heeft hij Poetin nodig. Als hij met Rusland tot een akkoord kan komen, zal dat indruk maken. Zullen de kiezers dat prachtig vinden en is zijn kostje gekocht.
Buitenlandexperts verwachten niet dat de topontmoeting in Helsinki een opwindend akkoord oplevert. Dat wil zeggen, niet iets dat in de openbaarheid komt. Beide presidenten zijn zich er wel van bewust dat zij de wereld iets concreets moeten tonen. Misschien levert Rusland enkele gezochte spionnen uit of belooft het mee te werken aan de vrede in het Midden-Oosten. Waarop Amerika de hoop uitspreekt dat Poetin op korte termijn voor een officieel bezoek naar Washington komt.
Afin, de wereld zal zien. Maar wat gebeurt er achter de schermen? Zoveel is zeker, zowel Trump als Poetin wil zich bewijzen als wereldleider die in staat is zijn door te drijven. Voor het eerst heeft Rusland het voordeel dat een Amerikaanse leider de democratie als een last ervaart, bovendien een man is die denkt dat het beter is met zijn collega’s akkoorden te sluiten om die het parlement dwingend op te leggen. En Poetin is er de man niet naar is om dit gegeven te negeren.
Groot gevaar dus voor de democratische bondgenoten van de Verenigde Staten van Amerika. Zeventig jaar wisten zij zich veilig door de vriendschap met het machtigste en rijkste land van de wereld. Nu lijkt daar verandering in te zijn gekomen. Velen voelen het, demonstranten geven er uiting aan, journalisten schrijven erover, politici en diplomaten vrezen dat van een man als Trump in het Witte Huis niets goeds te verwachten valt.
Hoe het zij, Helsinki is niet eens het begin. Bekend is dat de leider van het bewonderde Amerika een zekere genegenheid voelt voor zijn collega. Intussen is hij druk doende met het verkwanselen van vrijheid en democratie.