Democratie wint in Istanbul
Opnieuw heeft de Turkse kiezer toegeslagen. Voor een tweede keer versloeg in Istanbul de burgemeesterskandidaat Ekrem Imamoglu van de seculiere oppositiepartij CHP zijn tegenstander Binali Yildirim die president Erdogans AK-partij vertegenwoordigde. Was er in maart nog een marge van nauwelijks 13.000 stemmen, dit keer was er zelfs voor de verliezende partij geen twijfel mogelijk.
Zowel Yildirim als Erdogan heeft Imamoglu gefeliciteerd. Waarmee zij bevestigden dat de miljoenenstad Istanbul voor het eerst in 25 jaar geen AKP-burgemeester heeft. Het was ook in Istanbul waar Erdogan zijn politieke carrière vorm gaf. Dààr werd hij in 1994 burgemeester voor de Welvaartspartij. Zeven jaar later stichtte hij de islamitische Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP), om in 2003 voor het eerst premier van Turkije te worden. Weer tien jaar later werd hij president.
Al die tijd was de burgemeester van de miljoenenstad Istanbul een partijgenoot van de president. In maart vocht de AKP, op aandringen van Erdogan, de verkiezingsuitslag aan. Dit keer was de kiezer overduidelijk. De CHP kreeg 54 procent van de stemmen, negen procent meer dan de AK-partij.
Waarmee de politieke situatie in Turkije een ander aanzien heeft gekregen. Nog steeds is Erdogan president en heeft vele touwtjes in handen. Tijdens de campagne maakte hij Imamoglu uit voor gϋlenist. Gϋlenisten zouden achter de mislukte staatsgreep van 2016 zitten. Een dergelijke beschuldiging is al gauw voldoende voor een forse gevangenisstraf of op z’n minst ontslag.
Ongetwijfeld zal Erdogan er alles aan doen het politieke tij te keren. Maar dan zal hij er allereerst voor moeten zorgen dat de Turkse economie zich herstelt na de krimp van drie procent in 2018. Ook de daling van de Turkse munt, de lira, werkt niet mee met een waardedaling van 40 procent. Experts verwachten dat het herstel zich niet voor medio 2020 inzet.
Ook de Turkse bemoeienis met de burgeroorlog in Syrië kost handenvol geld. Maar niets is zeker. Al bewezen is dat een man als Erdogan bereid is grote risico’s te nemen. Sowieso is de wereld er weer een stukje onveiliger op geworden nu de Turkse president zich bedreigd weet als nooit tevoren.