Desnoods geeft hij leger de vrije hand

In 1989 viel de Muur. De Sovjet Unie stortte in en met haar het communisme. De Verenigde Staten van Amerika had de Koude Oorlog gewonnen, en met haar de democratie en het kapitalisme. Intussen is de wereld 31 jaar verder. Nog altijd is de VS het rijkste en machtigste land ter wereld.

Maar helaas, het land heeft zichzelf gestort in een crisis waarvan de afloop niet te voorspellen is. Misschien is het onvermijdelijk, want al langer knaagt China aan de randen van de Amerikaanse macht. De nieuwe Zijderoute is een voorbeeld. De tarievenoorlog een gevolg. De inwoners van Hongkong weten wat hen wacht. Die van Taiwan dekken zich alvast in. In Syrië kunnen Rusland en Turkije hun gang gaan.

Donald Trump, de 53^ste president van de VS, kiest voor ‘America First’, en houdt woord.  Europa moet de eigen boontjes doppen. Hij heeft geen boodschap aan vrijheid en democratie. Geen boodschap aan zijn voorgangers, geen boodschap aan de jongens die in al die oorlogen gevallen zijn, geen boodschap aan vrijheid en democratie. Hij is er alleen voor de mensen van zijn eigen soort. Voor rijke, witte Amerikanen die sinds mensenheugenis de lakens uitdelen. Die er alles voor over hebben hun positie te behouden, het geeft ook niet hoe.

De VS heeft meer crises gekend. Er zijn goede en slechte presidenten geweest. Maar het is geen toeval dat Trump in het Witte Huis terechtkwam. Hij is een gevolg van het politieke, financiële en sociale systeem. Het Covid-19virus heeft geen vat op hem. Lang geleden is de 53^ste president getroffen door het virus van de hoogmoedswaanzin. Hij moet de verkiezingen winnen. Hij zet het leger in. Desnoods geeft hij het leger de vrije hand. Kan het zijn land aan flarden schieten.