Doodsbang voor de achterban
Al wekenlang was te voorzien hoe de 70ste verjaardag van de staat Israël zou verlopen. Niets is zo voorspelbaar als een onervaren, domme zichzelf overschattende president besluit om op zijn manier probeert richting te geven aan een conflict dat hopeloos is vastgelopen.
Zeg nooit, nooit. Dus ooit zal het Israëlisch-Palestijnse conflict tot een eind komen. Zullen verstandige mensen de kans krijgen een oplossing te verzinnen. Staat er een Palestijnse Gandhi, een joodse Mandela of een Russische Gorbatsjov dan wel Egyptische Sadat op. Een man of vrouw die in staat is het onverzoenlijke te verzoenen, vrede te bewerkstelligen.
Maar helaas, voorlopig moeten de mensen het doen mèt Donald Trump die denkt dat hij met één pennenstreek een doorbraak kan forceren, mèt de Israëlische premier, Benjamin Netanyahu die gevangen zit in zijn Groot-Israëlische droom, met de Palestijnse leiders Mahmoud Abbas van El Fatah en Ismail Haniyeh van Hamas die hun land terug willen.
Geen van hen is de man ernaar zijn nek uit te steken, zich kwetsbaar op te stellen. Zij zijn doodsbang voor de achterban, luisteren naar de foute adviseurs. Zij tonen maar weer eens aan hoe gevaarlijk het is als de verkeerde mensen het voor het zeggen hebben.