Eerst moet Amerika wakker worden

De economie floreert. President Trump oogt zeer tevreden na een handelsverdrag met Mexico. Maar de kritiek houdt aan. “Ach”, zal de lezer reageren. “Het zal mijn tijd wel duren. Trump heeft niet het eeuwige leven. Doet ook goede dingen. Amerika zal het wel overleven”. Hoe het ook zij, over twee, drie jaar, en misschien wel eerder,  zit iemand anders in het Witte Huis. Zo werkt de democratie, nietwaar?

Natuurlijk, het  is allemaal waar. Maar even waar is dat vóór- en tegenstanders van de 45^ste president van de Verenigde Staten van Amerika doof zijn voor anders klinkende geluiden. Alleen daarom al baart het lezen van twee recente columns in The New York Times de nodige zorgen.

Want het zijn niet de eerste de beste journalisten die hun bedenkingen hebben. Zo schrijft Thomas Friedman dat het geen toeval is dat president Trump goed kan opschieten met Vladimir Poetin. Zelfs  vreest hij voor een russificatie van Amerika, compleet met corruptie, leugens, oliebelangen, nationalisme, simplisme en ga zo maar door.

Collega  Paul Krugman deelt het pessimisme. Hij meent dat de Republikeinse partij probeert de éénpartijstaat te creëren. Geeft  voorbeelden van trucs waarbij de Republikeinen hun politieke tegenstanders plachten uit te schakelen. Krugman is bang dat de Amerikaanse democratie afglijdt naar het bedenkelijke niveau waarop landen als Polen en Hongarije zich al bevinden.

Het zijn waarschuwingen van twee doorgewinterde columnisten van The New York Times waaraan  president Trump ongetwijfeld een tweet aan zal besteden. “Fake news”, weet de lezer al wel. Intussen draait de wereld door. Mogelijk zijn bepaalde ontwikkelingen nog te stoppen. Maar eerst en vooral zal Amerika toch wakker moeten worden.