En het volk is de dupe
President Trump heeft ontdekt dat de economie een machtig wapen is. De EU, China waren al sancties opgelegd in de vorm van importheffingen. De sji’itische republiek Iran volgde. De VS trad uit het nucleair akkoord en kondigde een handelsboycot af. Nu zijn Rusland en Turkije aan de beurt. Deze dictaturen, uitdagers van Amerika, zullen niet gauw toegeven. Zij houden vol. Probleem voor hen is dat zij weinig vlees op de botten hebben. Het volk is de dupe, moet toezien hoe hun leiders, grootse doelen nastreven en tegelijk hun land ten gronde richten.
In het Midden-Oosten wint Iran gestadig aan invloed. Het Turkije van Erdogan droomt ervan alle soennieten achter zich te verenigen en Rusland wil weer een gevreesde wereldspeler zijn.
Gevreesd is Rusland zeker. De buurlanden kennen de aspiraties van Russische heersers maar al te goed of ze nu tsaren, commissarissen of presidenten zijn. De tsaren zijn al in 1917 verdreven, in 1989 stortte het Sovjetimperium in. Failliet, verarmd en altijd wel in strijd met volkeren die zich niet willen voegen.
In 1999 werd Poetin president. Het nieuwe min of meer democratische Rusland was aan het eind van zijn krachten. Det voormalige hoofd van de geheime dienst (FSB) beloofde een eind te maken aan de wanorde, de economische puinhoop, het militaire verval en de Russen hun trots terug te geven. President Vladimir Poetin werd de sterke man.
Dus bezetten Russische groene mannetjes de Krim. Dus steunde Poetin de Syrische president Assad, stookte in Amerikaanse verkiezingen, joeg op oud-spionnen. Want de wereld moest weer rekening houden met Rusland. Met Olympische Spelen en wereldkampioenschappen voetbal werd het volk tevreden gehouden. Met de hoge olieprijzen rekende Poetin zich nog rijk, maar na de crisis van 2008 daalden de olieprijzen weer.
Al met al komen de economische sancties op een ongewenst moment. De economie in Rusland is nog lang niet op het oude niveau. De afgelopen jaren heeft Rusland geprobeerd de onervaren Amerikaanse president aan zich te verplichten. Bronnen vermelden dat Poetin beschikt over het nodige chantagemateriaal.
Hoe sterk Poetin ook is, hoeveel steun hij ook geniet, zonder de steun van de mensen kan hij niet. Recente peilingen wijzen echter op een daling van de populariteitscijfers. Het laatste wat de president van Rusland kan gebruiken, is een verdere verslechtering van de economie. Een verslechtering die zeker plaats zal vinden als zijn ‘vriend’ Donald Trump nieuwe sancties instelt. Toegeven, doet Poetin alleen in uiterste nood. Maar toegeven betekent gezichtsverlies. Met andere woorden, de kans op een Russische concessie is verder weg dan ooit, en het volk is de dupe.