Franse kiezer voelt zich bedonderd
Veertien maanden is hij alweer president van Frankrijk, Emmanuel Macron. Met zijn partij En Marche! verpletterde hij zijn tegenstanders. Hij zou een eind maken aan hun heerschappij, aan de schandalen. De pas 40-jarige Macron zou een president zijn voor wie de Fransen respect zullen hebben.Hij zou in elk geval het ambt heel anders invullen dan zijn voorgangers, de president-koningen Mitterrand, Chirac, Sarkozy en Hollande.Een schitterende entree maakt Macron, met aan zijn zijde de 25-jarige Brigitte. Hij ontmoet de groten der aarde. Drukt de Amerikaanse president Trump de hand. Spreekt met Poetin. Geeft zijn visie over de EU. Ja, monsieur le Président is een druk bezet man.
Maar lost Emmanuel Macron zijn verkiezingsbeloften in? Zijn de Fransen tevreden met hun president? Zoveel is zeker, de werkloosheid in Frankrijk blijft hoog. Ambtenaren zijn ontevreden. Het stakingsbeest blijft zich weren. De onvrede in de voorsteden blijft zorgwekkend. Een aanslag is nooit ver weg.
Hoe het zij, zelfs een Franse president kan in een jaar geen ijzer met handen breken, ook al heeft hij zoveel macht. En dan is dààr de pas 28-jarige jurist Alexandre Benalla. De jongeman zal zijn kwaliteiten hebben. In elk geval wordt hij hoofd van de dienst Veiligheid op het Élysée.
Als Macrons persoonlijke bewaker is Benalla overal waar de president zich vertoont en wordt daarvoor ook rijkelijk beloond. Benalla is dààr waar hij onraad vermoedt. Neemt initiatief. Gaat erop af. Aarzelt niet om demonstranten met harde hand de mond te snoeren. Het dagblad Le Monde legt het op de foto vast.
Een schandaal is geboren. Weldenkende Fransen vragen zich af: “Wat doet die man daar? Is hij wel bevoegd? En concluderen: “Dit is een zaak voor de politie. Benalla verdient straf ”.
Waarop Alexandre Benalla voor een paar weken wordt geschorst. President Macron houdt zich stil. Maar de zaak suddert door. De oppositie is woedend, vindt de straf te licht. En de kiezers? De kiezers voelen zich bedonderd nu ze beseffen dat monsieur le Président in niets verschilt van zijn voorgangers.