Het nieuwe China reikt naar de top

Honderd jaar bestaat de Chinese communistische partij. Het eeuwfeest is een fantastisch spektakel. Duidelijk is dat het China van Xi Jinping barst van het zelfvertrouwen. In 2050 moet het een moderne, welvarende en sterke socialistische natie zijn, met  Xi Jinping als leider voor rest van zijn leven.

Wie had dat een kwart eeuw geleden gedacht? In mei 1989 stonden Chinese studenten op in Beijing en honderden steden. Bezetten het plein van de Hemelse Vrede.  Zij eisten politieke hervormingen. Streden voor democratie en meer vrijheden. Het is 4 juni 1989. Het leger greep in. Tanks rolden het plein op. De Chinese Communistische Partij won.

Honderden, misschien wel duizenden doden vielen. Tegenstanders van het bewind vluchtten, werden gepakt, kwamen terecht in gevangenissen. De heersende communistische partij wilde geen zwakte tonen. Partij en staat moeten de perfecte éénheid  vormen men met één man aan het hoofd.

Aanvankelijk dacht het  Westen goed geld te verdienen aan het nieuwe China. Langzamerhand openen de ogen zich. Er zitten haken en ogen aan de economische banden. De vrijheid in de voormalige Britse kolonie Hongkong legt het af tegen de dictatuur. Taiwan hoort bij China, net als de Zuid-Chinese Zee. De Oeigoeren hebben zich aan te passen.

Intussen stoomt China op in de vaart der volkeren. De nieuwe zijderoute vordert gestaag. De economische en politieke invloed nemen toe.