In 43 jaar hebben zij niets geleerd

Ik was in Nice, september 1974 en las de kop: NIXON WEG OM WATERGATE. Geen idee wat ik precies dacht, het  was niet onverwacht, maar ik herinner me de schok die door me heen ging. Natuurlijk vond ik Nixon een schurk. Maar toch de president, de leider van het machtigste land van de wereld, van onze bevrijders. Een inbreker, een leugenaar. Ik kon het nauwelijks bevatten.

Ach jee, 1974! Hoe lang is dat niet alweer geleden? Hoe naïef moet ik zijn geweest? Hoeveel kwaad heeft Richard Nixon zijn land en het presidentsambt niet aangedaan? “Maar”, leerden wij, “het Amerikaanse systeem heeft zich toch weer superieur betoond. Bleek in staat de fouten op te sporen en de juiste maatregelen te nemen. De politieke partijen hebben ervan geleerd”.

O ja? Drieёnveertig jaar na dato zijn de vergelijkingen met het Watergate-schandaal weer actueel. Net als toen gaat het om illegale Republikeinse handelingen tijdens de verkiezingscampagne, bedoeld om de Democratische opponent uit het Witte Huis te houden.  Donald Trump is nauwelijks zes weken de hoofdbewoner van het Witte Huis. Net als toen lijkt de president  een cruciale rol te spelen, en net als toen lijkt er van toeval geen sprake. Is het in elk geen incident dat Republikeinen tot heel veel bereid zijn hun doeleinden te bereiken.

Een nederlaag konden zij de afgelopen 40 jaar nooit verkroppen. Welke Democraat het hoogste ambt bekleedde, of hij  nu Carter, Clinton of Obama heette, de Republikeinen maakten hem het leven zuur. Carter was ongeschikt, Clinton haatten zij en Obama had de verkiezingen nooit mogen winnen.

Natuurlijk, het fijne van de Rusland-hacks moet zich nog bewijzen. Maar duidelijk is al dat de Republikeinen in 43 jaar niets hebben geleerd.