In Engeland zwijgt Jeremy Corbyn
Polen is boos, voelt zich door Israël zwaar beledigd. Premier Netanyahu beweert dat veel Polen in de oorlog met de Nazi’s hebben gecollaboreerd. Premier Morawiecki spreekt van racisme. In Frankrijk zijn 90 Joodse graven beklad. Ook de filosoof Alain Finkielkraut krijgt het zwaar te verduren als gele hesjes hem uitmaken voor vuile zionist en schreeuwen dat hij maar beter naar Tel Aviv kan oprotten. Voor zeven Britse parlementariërs is het antisemitische klimaat een reden om uit de Labourpartij te stappen.
Het zijn verwarrende tijden. Wanneer gaat het om Jodenhaat, antisemitisme? Wanneer is er sprake van gerechtvaardigde kritiek op Israël? Critici hebben een punt als zij de Israëlische Palestina-politiek veroordelen. Voorstanders verwarren de kritiek te gemakkelijk met Jodenhaat. Tegelijk keren antisemieten zich net zo gemakkelijk tegen Joden als tegen Palestijnen.
De Poolse premier is woedend. In Engeland zwijgt Labourleider Jeremy Corbyn. Het liefst zal hij doen alsof de afvalligen een zonnesteek hebben opgelopen. “Want antisemitisme, Jodenhaat? Onzin, natuurlijk”.
Misschien moet de Europese mens er maar mee zien te leven. Toch blijft het onverteerbaar, 70 jaar na de Tweede Wereldoorlog. Elk jaar, op 4 mei klokslag 20.00 uur staat Nederland er twee minuten bij stil. Nog steeds trillen de verschrikkingen van de Holocaust na.
Europa heeft ook na de Tweede Wereldoorlog te maken gehad met gevallen van antisemitisme. Moorden zijn gepleegd. Synagogen en kerken worden beklad. In Amsterdam weten Joden dat zij worden uitgescholden als zij herkenbaar door de stad lopen.
De Franse president Emmanuel Macron liep gisteren mee in een demonstratie tegen het oplaaiende antisemitisme in zijn land. De vraag is, waarom dat alleen in Frankrijk gebeurt?