Buitenland

Juist nu zijn er kansen voor Israël

Als oorlogen maar lang genoeg duren, maakt vrede de meeste kans als je geharde tegenstanders tegenover elkaar zet. Zó sloot de Amerikaanse president en erkend communistenhater  Richard Nixon in 1972 een akkoord met het China van Mao Zedong, terwijl partijgenoot Ronald  Reagan  met de Russische president Gorbatsjov in Reykjavik het vredestapijt uitlegde waarmee de wereld verder kon na  41 jaar Koude Oorlog. In het Midden-Oosten gaat het niet anders. De geharnaste havik premier Begin was erbij in Camp David, 1978. De oud-generaal  Rabin tekende als premier 15 jaar later voor de Oslo-akkoorden.

Dus is het wellicht voorbarig om het Palestijnse vredesproces dood en begraven te noemen zoals diverse commentatoren doen na de parlementsverkiezingen in Israël. Toegegeven, premier Benjamin Netanyahu leidde de conservatieve Likoedpartij voor de vijfde keer naar een overwinning. Met 36 zetels in het Israëlische parlement, de Knesset, werd Likoed de grootste fractie.

Bovendien haalde zij nooit eerder zoveel zetels. Van Netanyahu kan veel gezegd worden, maar niet dat hij enige moeite heeft gedaan het vredesproces nieuw leven in te blazen.

Blijkbaar waarderen de Israëlische kiezers  de betrekkelijke rust. Er zijn weinig aanslagen en het Israëlische leger lijkt de Palestijnse bevolking op de Westelijke Jordaanoever redelijk in toom te houden.

Dat moge zo zijn, de situatie houdt vermoedelijk meer verband met de onrust in de naburige gebieden. De buurlanden hebben het te druk met zichzelf. In elk geval lijken zij niet van zins zich om de Palestijnen met het sterke Israël te meten.

In Syrië heeft president Assad ternauwernood zijn huid kunnen redden. Soennieten en sjiieten bevechten elkaar op leven en dood. Vraagtekens zijn er wat betreft de stabiliteit van de regeringen van Iran en Irak.

Nooit waren de Palestijnen zo machteloos, zo verdeeld. Vermoedelijk houdt ook Hamas zich daarom redelijk gedeisd. Intussen lijkt Netanyahu een redelijke verstandhouding met het Rusland van Poetin op te bouwen. Ook met de Egyptische president Sisi zit het wel goed. Op president Trump lijkt hij sowieso te kunnen bouwen. Zijn schoonzoon Jared Kushner heeft een plan. Met andere woorden, premier Netanyahu zou zich onsterfelijk kunnen maken. Juist nù liggen er kansen voor Israël.

Bent u het eens met de schrijver? Of juist niet? Geef uw mening!

De Krant met een Mening