Kans op tweede Brexit-referendum

Nòg is de Brexit geen absolute zekerheid. Het Lagerhuis klaagde gisteren de regering van premier May aan. De regering zou de belofte hebben  geschonden om het parlement  tijdig te informeren over het juridische advies. Hierdoor dreigt  een meerderheid het Brexit-akkoord te verwerpen dat met de EU is overeengekomen.

Er zijn verkiezingen geweest, een referendum is gehouden, bewindslieden zijn opgestapt, het aantal slapeloze nachten is niet bij te houden. Het Verenigd Koninkrijk blijft tot op het bot verdeeld. De experts weten het zeker.  Premier May wil geen Brexit, maar houdt zich aan het  EU-akkoord als de minst slechte oplossing voor het land.

Geen nieuws. De EU heeft zich bij de harde werkelijkheid neergelegd. Het gaat om de EU. Dan maar zonder het Verenigd Koninkrijk, is de gedachte.

Dan komt de meesterzet. Het Europese Hof  oordeelt  dat de Britten alleen maar artikel 50 hoeven in te trekken, om lid van de EU te blijven. Zelfs zouden ze de korting mogen behouden die eens oud-premier Thatcher heeft bedongen.  Bovendien opent  het Lagerhuis de mogelijkheid voor het houden van een tweede referendum.

Nee, de Brexit is allerminst zeker. Is verder weg dan een jaar geleden was bedacht.  Voor de EU geldt dat het  vertrek van het Verenigd Koninkrijk een aderlating zou zijn. Een mokerslag bovendien, ook al om dat het de eerste keer is dat een lidstaat uit de EU treedt.

Daartegenover staat dat het met onwillige honden kwaad kersen eten is. De Britten hebben er, door de 45  jaren heen, blijk van gegeven wel de lusten te willen dragen maar niet de lasten. Aanvankelijk voelden zij zich te groot. De nood was dan ook hoog toen zij zich in 1974 aanmeldden.

Het geld was op, de economie kromp, de werkloosheid steeg, het  pond sterling bleef maar dalen. En dat terwijl de Europese Gemeenschap bloeide en groeide.  Londen had geen keus.  Gezellig wordt het echter nooit. Europa herinnert zich het gedonderjaag op ellenlange verhitte vergaderingen over  de Britse kortingen. Europa leest  de Britse kranten die wel weg weten met de opkomst van de UKIP, het verraad van Cameron, de ambities van Boris Johnson. En concluderen: ‘Brexit’.

Niet iedereen is enthousiast. Economen voorzien problemen. Nederland betreurt het verlies van een bondgenoot  die weerstand kan bieden aan Duitsland en Frankrijk. Maar een Verenigd Koninkrijk in de Europese Unie is vooral een last. Te veel Britten hebben niets met de EU. Zij voelen weerzin, willen hun eigen beslissingen nemen.  In de hoofden leeft  een groots verleden.  Maar de geschiedenis leert geen lessen. Het heden is beslissend.