Migrantencrisis is kans voor EU
Aleksandr Loekasjenko , de president van Wit-Rusland, moet de wanhoop nabij zijn. Waarom anders heeft hij zich in de armen gegooid van een man als Vladimir Poetin, maakt hij zich nog afhankelijker dan hij al is, graaft met andere woorden zijn eigen graf? Immers, het zoveel grotere en sterkere Rusland weet wel raad met politici die een te grote broek aantrekken.
Intussen maken de twee despoten goede sier met het sturen van duizenden migranten naar de EU-lidstaten, Polen, Letland en Litouwen. Zij voelen zich sterk en machtig in de wetenschap dat de buren niets zo vrezen als de komst van vluchtelingen of asielzoekers uit verre streken. Zij voorzien politieke tweespalt, aanslagen en zelfs burgeroorlogen. Zij hopen op chaos en verwarring waarvan zij vervolgens kunnen profiteren.De praktijk geeft hen een voorsprong. In elk geval is het afwachten geblazen totdat Brussel daadwerkelijk in actie komt met een gerede kans dat de economische sancties de tegenstanders tot nog drastischer acties zullen verleiden.
Dat moge zo zijn. Als het erop aankomt is Wit-Rusland geen partij, en al helemaal niet met een man aan het roer die niet anders is dan een moordenaar. Die geen andere methoden heeft dan te regeren door terreur. Wiens politieke strapatsen het land ook nog eens in de financiële afgrond werpen.
Loekasjenko mag de steun hebben van Poetin. De Wit-Russische president weet dat zijn buurman wacht om toe te slaan. Het is mooi meegenomen als de Europese Unie bakzeil haalt, om genade of tenminste een soort van oplossing smeekt. Anderzijds ziet dezelfde Poetin het liefst een aangeslagen Loekasjenko die aan hem is overgeleverd.
De Russische president Poetin doet alles om van zijn land weer een supermacht te maken. Maar ook hij kent geen andere middelen dan geweld, terreur. Verkiezingen kan hij alleen winnen door fraude. Critici zijn hun leven niet zeker. Ook hij plundert de schatkist. Miljarden gaan naar het leger en de verwerkelijking van grootse dromen.
Intussen bieden de twee despoten de Europese Unie een uitgelezen kans om de eenheid te verstevigen. De Poolse nationalisten zullen zich realiseren waarom zij lid zijn geworden. Wat niet wegneemt dat ook dictators van het kaliber Poetin en Loekasjenko er nog wel eens in slagen aan de macht te blijven, langer dan gedacht. Uiteindelijk vallen zij, weten de regeringsleiders van de Europese Unie.