Madrid wil van geen wijken weten

“Er was in Cataloniё geen referendum”, bezwoer de Spaanse premier  Mariano Rajoy. Toch waren duizenden leden van de nationale politie gisteren op de been om stembussen en stembiljetten in beslag te nemen, mensen te verhinderen een stemlokaal binnen te gaan. En als de mensen zich niet snel genoeg uit de voeten maakten, schuwden zij de wapenstok niet. Er zouden meer dan 700 gewonden zijn gevallen.

Zeker, het Spaanse Grondwettelijk Hof heeft het referendum over de onafhankelijkheid van de regio Cataloniё onwettig verklaard.  Door het referendum toch te houden handelde de Catalaanse regering in strijd met de wet.  Dat neemt niet weg dat naar schatting een miljoen Catalanen gisteren probeerden hun stem uit te brengen.

Zowel premier Rajoy als de Catalaanse president  Carles Puigdemont beroepen zich op de democratische principes.  Want waarom zouden de Catalanen zich niet mogen uitspreken? Maar de grote vraag is wat het effect is van de beelden van een keihard optredende politiemacht tegen ongewapende burgers die de wereld zijn overgegaan.

Tot nu toe hield de Europese Unie zich stil, bang als zij is de handen te branden aan de bevoegdheden van een soevereine staat.  Niettemin zal de  roep om bemiddeling in het conflict tussen Cataloniё en de regering in Madrid zal na de gebeurtenissen van gisteren in kracht toenemen.

Probleem blijft wel dat de regering-Rajoy van geen wijken wil weten en de Catalanen een ‘ja’ van de stemmers zullen opvatten als de legitimering van een onafhankelijkheidsverklaring. Maar wat dan?  Worden nu de Catalaanse bestuurders vastgezet? Zal Madrid het leger naar Barcelona sturen?

Wat er ook gebeurt,  de huidige situatie is al een affront voor de Europese Unie en haar principes over democratie en rechtsstaat. Een nog verdergaande escalatie moet voorkomen worden.  Er zit niets anders op. De partijen zullen met elkaar aan tafel moeten. Praten tot ze er bij neervallen, komen tot een compromis waarmee de partijen leven kunnen.