May verdedigt Brexitakkoord
Het was me het dagje wel. Als de Britse premier Theresa May niet drie maal is afgetreden, moet het wel vier maal zijn geweest. De Conservatieve partij is een mess. Vier bewindslieden nemen de benen. Oud-minister van buitenlandse zaken Boris Johnson wacht af. Brexiteer Rees-Mogg pleit voor een motie van wantrouwen. Hij lijkt bereid het premierschap op zich te nemen. Of nee, liever nog niet. Labourleider Corbyn is woedend.
Gisteren verdedigde de Britse premier Theresa May in het Lagerhuis het Brexit-akkoord met de Europese Unie. Afgaande op de woorden van de premier is het dooien of vriezen, slikken of stikken. Er is in elk geval geen alternatief. “Meer is onmogelijk. Ik heb het gedaan voor het land”, bepleitte May haar zaak.
Het parlement vertolkte bij uitstek de stemming van het land. In elk geval was de zitting een groot pandemonium. Parlementariërs bespotten de premier, lachten haar uit. Ze schreeuwden en joelden, onderbraken May steeds weer. Conservatieven vielen over Conservatieven heen. De spanning was te snijden. De grote vraag die in alle reacties besloten lag, luidde: “Quo vadis”? Want zoveel lijkt zeker, de Brexitdeal lijkt in het parlement onhaalbaar.
De Britse premier gaf een soort van antwoord. Maar duidelijkheid gaf ze niet. Met name het vooruitzicht van een douane-unie als oplossing van het grensprobleem tussen Ierland (EU) en Noord-Ierland (Verenigd Koninkrijk) riep bij de fervente Brexiteers woedeaanvallen op. Voor Brexit-minister en onderhandelaar Raab was het reden voor ontslag. Hij kon niet voor zijn verantwoording nemen dat de douane-unie de Britten dwingt zich aan de EU-regels te houden.
Wat opvalt is dat de premier iets aan gezag gewonnen heeft. Maar dat heeft wellicht meer te maken met het feit dat zij haar partijgenoten voor het blok heeft gezet. Zelfs de meest geharnaste Brexiteers zullen een ‘No deal’ vrezen, al is het maar omdat de volkswoede zich dan tegen hen zal richten.
Natuurlijk, op elk moment kan de motie van wantrouwen worden ingediend. De voorzitter van de commissie ‘backbenchers’, Graham Brady, zou het benodigde aantal handtekeningen binnen hebben. Maar wat dan? De Conservatieven die van May af willen, moeten de zekerheid hebben dat zij bij een stemming voldoende steun vergaren. Het reglement stelt dat een tweede afzettingsprocedure pas over een jaar kan plaatsvinden.
Vooralsnog lijkt premier May haar hachje te hebben gered. De Brexitdeal staat nog overeind.