Niets staat Johnson nog in de weg
Het Verenigd Koninkrijk heeft een groot verleden. Het liberaal-kapitalisme is een krachtbron. De Verlichting heeft haar invloed. Een wereldrijk ontstond. De Industriële Revolutie begon in Engeland. Fortuinen verdienden de Britse kooplui, ondernemers, grootgrondbezitters en avonturiers al vroeg. Niets hadden de arbeiders. Nog minder de slaven in de koloniën. Schrijvers,wetenschappers, acteurs, ontdekkingsreizigers en staatslieden zijn er genoeg. Shakespeare, Burke, Dickens, Livingstone, Churchill, te veel om op te noemen. Berucht was de Londense mist.Hoe het zij, na de verkiezingsoverwinning van 12 december stond de Britse premier Boris Johnson niets meer in de weg zijn Brexitplan aan het Lagerhuis voor te leggen. Gisteren kreeg hij daarvoor de steun van 358 parlementsleden. Waarmee de weg openligt om op 31 januari 2020 uit de Europese Unie te treden.
In februari 2020 kunnen dus de onderhandelingen tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk beginnen over de regelingen die de nieuwe relatie moeten vormgeven. Dat alles zal nog moeilijk genoeg worden, al is het maar omdat de Britse premier wil dat het handelsverdrag vóór 2021 is afgerond. Tot zolang geldt een overgangsperiode en blijven de oude regelingen van kracht. Johnson wil een mogelijke verlenging van de overgangsperiode uitsluiten.
Spannend wordt het wel. In elk geval heeft Johnson zijn zelfvertrouwen terug. Waar hij twee maanden geleden nog de last torste van een nederlagenstrategie als gevolg van een verdeelde partij en te weinig steun, loopt hij nu met rechte rug in de wetenschap dat het parlement hem steunt. Bovendien voelt hij zich niet meer de zwakkere partij, ook al omdat hij denkt flexibeler te kunnen opereren dan de EU als het gaat om onderhandelingen met de andere landen.
Intussen blijven veel Britten smachten naar de tijd dat zij rijk en machtig waren. ‘Take back control’ en ‘Let’s get the Brexit done’ haalden hen over om op 23 juni 2016 en op 12 december 2019 vóór de Brexit te stemmen. Ze willen wel de lusten, de poen, niet de lasten van het continent. Gouden bergen zijn beloofd.
Waarmee gezegd, die hele Brexit is de Britten om het even. Wel hebben zij de EU nodig, méér nog dan andersom. Het gaat hen om de winst. Alleen daarom al staat de EU niet met lege handen.