Onrust in Hongkong nadert climax

In de politiek gaat het om principes. Een groot en sterk land wil kracht uitstralen. Zwakte wordt afgestraft. Dat weten ook de zeven miljoen inwoners van Hongkong. Toch gaan ze al twee maanden de straat op, demonstreren, eisen dat de volksrepubliek China zich niet bemoeit met zaken die alleen Hongkong aangaan.

Zeven miljoen inwoners van de vroegere Britse kroonkolonie willen onder geen beding hun autonome status verliezen. Daarom ook eisen zij intrekking van de wet die uitlevering van inwoners van Hongkong  aan  China mogelijk moet maken. Inmiddels is de wet opgeschort. Maar de demonstranten vrezen dat het nog maar een begin is van het proces dat voert naar de opheffing van de autonomie.

De hoogste bestuurder van Hongkong, Carrie Lam probeert de Chinese autoriteiten in Beijing gerust te stellen. Maar het  is duidelijk dat de demonstranten zich aan haar weinig gelegen laten.  De demonstraties houden aan, breiden zich uit, worden heftiger.

Intussen oefenen Chinese ordetroepen aan de grens, staan klaar om op elk moment in te grijpen. Geen twijfel aan, zij zijn in staat de orde te herstellen. Maar  tegen welke prijs? Wat is de winst? zal president Xi Jinping zich afvragen. Er zullen slachtoffers vallen. Erger nog, de rust in de belangrijke havenstad zal voor onbepaalde tijd verloren gaan. Het China zal zijn reputatie als onderdrukker bevestigd zien.

Misschien is een ingreep goed voor de rust op korte termijn. Maar wat is het gevolg voor de economie? Wat doet Taiwan? Welke maatregelen nemen Japan, Rusland? Hoe zal de Verenigde Staten reageren? Vragen, vragen. Zoveel is zeker, als China ingrijpt in Hongkong zal dat van grote invloed zijn.