Opstand speelt Poetin in kaart

Ook Rusland is verrast. Maar nu al heft president Poetin het glas. Zonder noemenswaardige inspanning kan hij zich presenteren als de grote winnaar.  De president van het olierijke Kazachstan, Tokajev, wist niets beters te doen dan zijn buurman als leider van het militaire bondgenootschap CSTO te hulp te roepen om een opstand van woedende burgers te bedwingen. En Poetin kwam. Tientallen doden, honderden doden en meer dan 2000 arrestanten verder zou de rust in Kazachstan weer enigszins zijn hersteld, met als bijkomend resultaat dat president Tokajev voortaan met handen en voeten gebonden is aan de luimen van Rusland.De twintig miljoen Kazachen zelf lijken weinig opgeschoten te zijn met de opstand. Weliswaar heeft president Tokajev zijn regering vervangen en enkele maatregelen aangepast, de prijsstijging was niet meer dan een aanleiding voor de uit de hand gelopen ongeregeldheden. De echte onvrede betreft de aard van het autoritaire bewind en de verdeling van de rijkdom.

Vooral Tokajevs voorganger Nazarbajev heeft gedurende zijn dertigjarige bewind het land naar zijn hand gezet. Miljarden hebben hij en zijn familie verdiend aan de inkomsten waarvan olie en uranium de belangrijkste producten zijn. Maar waar Nazarbajev er op lette dat de onafhankelijkheid van zijn land gewaarborgd bleef, is zijn opvolger Tokajev na anderhalf jaar al gezwicht. Hij mag zijn presidentschap gered hebben, over de verhouding met zijn machtige buur hoeft hij zich geen illusies te maken.

Poetin maakt er geen geheim van hoezeer hij verlangt naar de tijden dat Rusland, c.q. Sovjetunie, groot en machtig was. Maandag praat hij met de Amerikaanse president Biden.  Het Westen moet zich houden aan de grenzen van 1989, voor de Val van de Muur.

Zo niet, dan dreigt een inval in Oekraïne. Honderdduizend soldaten staan klaar om toe te slaan. De gebeurtenissen in Kazachstan zal de Russische president zien als een meevaller, een steun in de rug voor zijn politieke ambities.