Poetin gaat over op terreur
Met de Russische president Poetin valt niet te spotten. De voormalige geheim agent weet hoe hij zijn tegenstanders op de knieën krijgt. Voor een moord draait hij zijn hand niet om. Honderd doden, duizend, tienduizend, één miljoen. Voor hem zijn het getallen. Het gaat om winnen.
Na veertien dagen zit er voor de Russische dictator trouwens weinig anders op. Een verlies kan hij zich niet permitteren. Toch vallen de resultaten tegen. Zo vordert het leger te traag. Er zijn geen blije Oekraïners die zijn soldaten met bloemen opwachten. Geen vrolijke Russen die hem toejuichen. In eigen land nemen de protesten alleen maar toe. De Oekraïense steden houden nog altijd stand. Omsingelen, uithongeren duurt te lang. Dus jaagt hij een raket het ziekenhuis in. Op enig moment zal Poetin zich moeten verantwoorden. Het Internationale Strafhof is al begonnen aan een onderzoek naar oorlogsmisdaden. De aanklagers hebben het wel eens moeilijker gehad.
De overval op een democratische buurstaat is sowieso onwettig, gebaseerd op een aaneenschakeling van leugens. De aanvallen op burgerdoelen zijn even zo vele terreuraanvallen. Volgens de Britse krant The Guardian zou Rusland de Oekraïense hoofdstad Kiev met chemische wapens willen bestoken. Ook zijn er grote zorgen over de veiligheid rond kerncentrales.
Vandaag ontmoeten de ministers van buitenlandse zaken, Lavrov (Rusland) en Koeleba (Oekraïne) elkaar in de Turkse stad Antalya. Als Oekraïne de Russische eisen inwilligt, kan Poetin de overwinning opeisen. Weigert Kiev, dan weet de wereld wat het land te wachten staat.
Dat moge zo zijn. De westerse sancties zijn daarmee niet voorbij. Het Oekraïense volk vecht met man en macht.