President Wit-Rusland zit klem
Hoeveel dictators hebben het politieke toneel al niet voortijdig verlaten? Het overgrote deel blies noodgedwongen de aftocht. Sommigen vertrokken horizontaal. Een enkeling mocht thuis uitblazen. Anderen zijn weggestemd, opgesloten, verjaagd of naar een ver gelegen oord verbannen. De grote uitzondering gaf net op tijd het stokje over.
Zesentwintig jaar is hij, Aleksandr Loekasjenko, 67 jaar, al president van Wit-Rusland, Belarus. De laatste dictator van Europa wordt hij genoemd. Dictator is hij zeker, niet van zins de handdoek in de ring te gooien.
De voormalige modelcommunist trad in de jaren 1990 naar voren, na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Anders dan zijn collega’s in het nieuwe Rusland toonde hij zich wars van een radicale omschakeling naar het kapitalisme. De Wit-Russische staat bleef een grote speler in de economie.
In 1994 werd Loekasjenko voor het eerst president. Inmiddels is hij bezig aan zijn zesde termijn. Maar zijn verkiezingsoverwinningen zijn omstreden. Al in 2010 en 2015 vochten kiezers de overwinning aan. Traden Loekasjenko’s ordetroepen keihard op tegen demonstranten.
Maar niet eerder was het protest in Wit-Rusland zo hevig als nu. In het hele land vinden demonstraties plaats. Tweehonderdduizend demonstranten eisten gisteren het aftreden van de president. Anderen floten de president uit bij een toespraak. Waarop Loekasjenko woedend wegbeende.
Kortom, de president van Wit-Rusland zit klem. Zelfs kan hij niet rekenen op de Russische president Poetin die weinig op heeft met de man die weinig enthousiasme heeft getoond voor zijn pogingen om te komen tot een politieke unie.