Problemen Poetin stapelen zich op
De kenners weten dat het makkelijker is een oorlog te beginnen dan te eindigen. “Het is alsof je de deur opent en voor je verschijnt een donker gat. Je weet nooit welke obstakels er zijn”. De woorden zouden van Hitler zijn. Waarmee gezegd. De wereld doet er verstandig aan ze serieus te nemen.
Intussen vallen de doden, raken vele duizenden gewond. Verdedigt een moedig leger het grondgebied tegen de oppermachtige vijand die het land onuitgenodigd binnendrong. Nog houdt de president stand. Maar de hoofdstad, Kiev, is omsingeld. De wereld is woedend. Waarop de televisie de 2022-creatie van Ivan de Verschrikkelijke toont. President-dictator Poetin dreigt: “Ik heb de kernwapens op scherp gezet”.
Vijf dagen geleden alweer vielen de Russische strijdkrachten Oekraïne binnen. Vooraf zullen de president en de legerleiding hebben afgesproken om de hoofdstad Kiev zo snel mogelijk te veroveren. De president te pakken. Waarop hun man hem kan vervangen. En hun land weer de gevreesde supermogendheid van weleer is.
Inmiddels ervaart de Russische regering dat de oorlog in zijn land wellicht is te verkopen, maar dat de rest van de wereld toch een ietwat andere opvatting heeft. Poetin zal gedacht hebben dat Amerika het te druk met zichzelf heeft, dat de Europese Uniezwak en verdeeld is en dat China Rusland niet zal tegenwerken. Maar nee, het Westen hervond zichzelf, straalt niet alleen eenheid uit , maar ook vastbeslotenheid. En China? China houdt het midden, onthoudt zich in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties van stemming.
En dat terwijl de opmars van het Russische leger in Oekraïne minder vlot verloopt dan gedacht. Het is in elk geval geen walk over. Honderden soldaten moeten al gesneuveld zijn. Oekraïners staan niet met bloemen maar met molotovcocktails langs de kant. Terwijl de president van Rusland te boek staat als een oorlogsmisdadiger, wacht de Oekraïense president Zelensky een heldenontvangst.
Ondanks de voortdurende propaganda en daarbij horende censuur neemt ook de kritiek in Rusland zelf toe. De politie heeft in steden als Moskou en Leningrad al duizenden arrestaties verricht. De roebel stort ineen. De pinautomaten raken leeg. Het Rusland van Poetin is een dictatuur, het heeft een sterk, goed geoefend leger, een niets ontziende ordedienst.
Maar als ook de twijfelaars zich realiseren dat hun president een leugenachtige schurk is die zijn land ten gronde richt zullen er gauw te weinig politiemensen zijn. Dan staat het Rode Plein bomvol. En zou er wel eens iets uit kunnen breken dat op een revolutie lijkt. Waarmee het tijdperk Poetin een vroegtijdig einde krijgt.